cut
"ทำเบาเสร็จช้านะ
ที่รัก" ยุนกิจูบซอกขาด้านในของร่างเล็กจนได้ยินเสียงจูบดังจ๊วบๆ
จีมินลืมนึกไปว่าคนคนนี้ขี้แกล้ง ยิ่งเขาระแวงว่าลูกจะตื่น
คนตัวขาวยิ่งชอบทำเสียงดังเหมือนแกล้งเขา
ยุนกิมองหน้ามามาของวียิ้มๆก่อนจะปลดกระดุมกางเกงแล้ว
ดึงแกนกายออกมารูดรั้งจนมันแข็งตัวขึ้นเป็นลำ หัวหยักบานถูไถร่องสะโพกมามาของวีที่ขมิบยั่วยวนอยู่
ก่อนจะค่อยๆดันมันเข้าไปจนมิด
จีมินหลับตาแน่นเผยอปากค้างเอาไว้
แล้วหอบหายใจถี่รัวเพราะตื่นเต้น ตาเรียวรีเหมือนพระจันทร์เสี้ยวหันไปมองลูก
ในหัวก็ภาวนาไม่ให้เด็กน้อยตื่นมาเห็นตอนนี้ มันไม่ใช่เรื่องดีเลย
ตอนนี้วีกำลังอยู่ในช่วงวัยที่จดจำเก่ง
"อ้ะ
อ้ะ พี่ยุนกิ อื้ออ"
จีมินพยายามไขว่คว้าตัวคุณพ่อของวีให้ก้มลงมาจูบปิดปากเขาไว้เมื่อกายขาวเริ่มขยับสะโพกเนิบนาบ
ไม่เหมือนทุกทีที่พี่ยุนกิจะตั้งใจกระแทกกายใส่เขาแล้วรีบเสร็จ
"อยากจูบเหรอ
จีมิน" ยุนกิยิ้มเจ้าเล่ห์ เอวสอบมุนควง ซอยเข้าออกแค่ครึ่งลำ
ก่อนจะกระแทกเข้าไปจนมิดทีเดียวอย่างแรงจนจีมินหลุดร้องเสียงหลง
"อ๊าาาา
แฮ่ก พี่ ลูกจะตื่น" จีมินกำขอบโต๊ะเอาไว้แล้วกัดฟันแน่น
เมื่อร่างเขาไถไปกับพื้นโต๊ะกินข้าว
จีมินหันไปเห็นวีพลิกตัวยิ่งระแวงว่าลูกจะตื่นจนช่องทางขมิบรัดตัวตนของยุนกิถี่ยิบ
"จีมินก็อย่าครางดังสิครับ
อีกสักชั่วโมงค่อยเสร็จเนอะ พี่จะทำเบาๆ"
ยุนกิก้มลงไปจูบจีมินเอาไว้ด้วยความเอ็นดู
ในขณะที่เริ่มขยับแรงขึ้นกว่าเดิมจนเสียงเนื้อของจีมินกระทบกับหน้าขาเขาดังพลั่กๆคลอกับเสียงเพลงเบบี้สลีปที่จีมินเปิดทิ้งเอาไว้
"ไม่เอา
พี่ยุนกิ ลูกจะตื่นแล้ว เขาตื่นเวลานี้ประจำ อื้อออ"
ยุนกิจูบปิดปากเมียเด็กอีกครั้งไม่ให้พูดอะไรอีก
ก่อนจะตั้งอกตั้งใจเสพสมความสุขจากมามาของวีเต็มที่ เขาชอบตอนจีมินตื่นกลัวมาก
มันทำให้คนคนนี้น่ารังแกเสียจนอดใจไม่ไหว
"อึก
อือ อื้อ " ยุนกิถอนจูบออกไปแล้ว จีมินเลยยกมือขึ้นมาปิดปากแทน
กายอวบถูกกระแทกอย่างแรงตามอารมณ์ที่ไต่สูงขึ้นของยุนกิ
"อา
จีมินอา " ยุนกิน้องครางในลำคออย่างชอบใจ เสียงแหบพร่า
ร้องเรียกชื่อจีมินพร้อมกับจงใจครางใส่กกหู
ก่อนจะดึงมามาของวีลงมานั่งทับตักตัวเองที่นั่งอยู่บนเก้าอี้
"ขึ้นให้หน่อย
พี่คิดถึงท่านี้ จีมินเซ็กมากเลยรู้ตัวมั้ย"
ยุนกิประครองก้นอวบเอาไว้แล้วบีบขยำอย่างชอบใจในขณะที่จีมินมองคุณพ่อของวีอย่างงอนๆแล้วขย่มตัวขึ้นลงบนตักกว้าง
เพราะถ้าไม่รีบทำให้พี่ยุนกิเสร็จ ก็จะโดนแกล้งอยู่อย่างนี้
เคยมีครั้งนึงที่ทำกันไม่เสร็จเพราะลูกตื่นก่อน วันนั้นจีมินแทบไม่ได้นอนทั้งคืนเพราะพี่ยุนกิวอแวอยู่อย่างนั้น
มาคลึงหน้าอกเล่น ขยำสะโพก
ไหนจะเอาแกนกายแข็งมาถูตรงแผ่นหลังเหนือสะโพกวันนั้นวีก็งอแงไม่สบายตัวเพราะฟันเริ่มขึ้น
เด็กบางคนจะปวดจนนอนไม่ได้ ห่วงลูกก็ห่วงรำคาญแฟนก็รำคาญ
คืนนั้นจบลงที่เขาโดนลากลงไปนอนหอบครางอยู่ข้างเตียงเกือบจะเสร็จลูกร้องก็ต้องดันพี่ยุนกิออกมาดูลูกก่อน
จนคุณพ่อแร๊ปเปอร์ทนไม่ไหวตามขึ้นมาทำต่อบนเตียงจนเสร็จถึงจะพอใจ
ถ้าเป็นเวลาปกติพี่ยุนกิก็คงไม่เป็นแบบนั้น แต่วันนั้นดื่มมา
เลยเอาแต่ใจตัวเองมากไปหน่อย
ตื่นเช้ามาส่องกระจกเจอรอยแดงห้านิ้วที่แก้มตัวเองถึงกับงงไปตามๆกัน
ใครใช้ให้ทำตอนเขาโอ๋ลูกอยู่ล่ะ
"อึก
อ้ะ พี่ยุนกิ อย่าแกล้ง" จีมินขย่มรัวเร็วมือเล็กดันไหลกว้างของยุนกิเอาไว้
ก่อนจะร้องประท้วงเมื่อโดนกระแทกสวนเข้ามา
"อ้ะ
อ้ะ อึก ฮื่ออ พี่ ไม่ไหว ผมจะไป อ๊ะ"
จีมินฟุบหน้าลงบนไหล่ของยุนกิเมื่อตัวเองปลดปล่อยออกมา เสียงหอบกับลมหายใจอุ่นๆที่ข้างหูทำให้ยุนกิตื่นตัวมากกว่าเดียว
เอวสอบเด้งเข้าหาช่องทางอุ่นร้อนพร้อมกับแหวกเนื้อนิ่มให้แกนกายใหญ่เข้าไปได้ลึกกว่าเดิม
จนในที่สุดยุนกิก็ปลดปล่อยออกมา คุณพอจูบข้างขมับของมามาคนเก่งอย่างขอบคุณ
ที่อดทนกับผู้ชายหื่นกามแบบเขาได้
"พรุ่งนี้ไปปูซานกันนะ
พี่ต้องไปเล่นคอนเสิร์ต พองานเสร็จเราไปเที่ยวกัน"
ยุนกิจูบผิวแก้มแดงระเรื่อของจีมินย้ำซ้ำๆ
จีมินที่กำลังเหนื่อยหอบไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
"มามา
มามา " เสียงเล็กๆของวีดังขึ้นพร้อมกับเสียงกำไลกระทบกัน
จีมินเบิกตากว้างแล้วพยายามลุกขึ้นแต่ถูกยุนกิกดกายเอาไว้
"จูบก่อน
แล้วจะปล่อย" ยุนกิหัวเราะชอบใจที่จีมินหยิกเข้าที่หัวนมเขาผ่านเสื้อ
มีต่อ