คัทซีน รักอันตราย12 minv
เก๊าะ เก๊าะ เสียงเดาะลิ้นของแวนตี้ทำให้เขาขนลุกซู่
เขาใช้ข้อศอกค้ำไว้เพื่อพยุงตัวเองไม่ให้นอนราบไปกับเตียงนอนที่มีแต่กลิ่นหอมๆของร่างบางก่อนที่จะกลั้นลมหายใจเมื่อปากอิ่มก้มลงมาครอบครองส่วนหัวหยักบานที่ซ่อนตัวอยู่ในเนื้อผ้าแล้วผละออกไปทิ้งรอยเปียกชุ่มเอาไว้
“จะ ..เจ้าหญิง..”
มอร์ตันเอ่ยเสียงสั่น เขาชอบที่มีใครสักคนทำตัวเหนือกว่าเขา
เขาชอบเวลาที่ได้เป็นทาสรักของใครสักคนและตอนนี้เขาก็กำลังจะเป็นทาสของเจ้าหญิงแวนตี้ของเขา
“อื้ม..น่ารักจัง”
แวนตี้ยิ้มหวาน
เขาใช้ปลายนิ้วชี้ถูส่วนปลายเล่นพร้อมกับมองหน้ามอร์ตันไปด้วย
สองแฝดโลคัสไม่เหมือนกันสักนิด
โนชูชอบทำตัวเป็นผู้เหนือกว่าเขาเอาแต่ใจและชอบออกคำสั่ง
ส่วนมอร์ตันของเขาทั้งน่ารักและเป็นพวกที่ชอบให้ออกคำสั่ง
ถ้าตอนนี้แวนตี้จะให้รางวัลเจ้าทาสเกเรคนนี้คงจะไม่ผิดอะไรเพราะเล่นน่ารักเสียขนาดนี้
อีกทั้งขนาดที่ซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงนั่นก็ช่างน่าประทับใจเสียจริงๆ
ก็นะโนชูที่ว่าใหญ่ขนาดนั้นยังแทบจะสู้มอร์ตันไม่ได้เลย
พ่อเสือน้อยฟันน้ำนมของเขาคนนี้ที่ล่อลวงสาวมานักต่อนัก เขาจะจัดการเอง
“ซี๊ดดด อะอา แวนตี้”
มอร์ตันหลับตาแน่นเมื่อมือเรียวขยำแท่งรักของเขาเสียรุนแรงจนมันตื่นตัวมากกว่าเดิม
ร่างบางควักมันออกมาด้านนอกถอกหนังหุ้มปลายลงพร้อมกับกดมือค้างไว้เพื่อดูส่วนหัวปริ่มน้ำนมสีขาวที่ค่อยๆพ่นพิษออกมา
“จะทานแล้วน้า”
แวนตี้แกล้งทำเป็นพูดเสียงใส โพรงปากอุ่นร้อนครอบครองลงที่ส่วนแข็งขืนของชายหนุ่มก่อนจะดูดจนเกิดเสียงน่าอายพร้อมกับใช้มือช่วยชักรูดลงจนเอวสอบอยู่ไม่สุขต้องหยัดขึ้นสวนจังหวะกับแวนตี้
มอร์ตันในตอนนี้เหมือนตัวเองได้ล่องลอยขึ้นไปบนสวรรค์เจอนางฟ้าแล้วถูกกระชากลงด้วยฝีมือของแวนตี้ที่ใช้ฟันขบลงมาบนท่อนเอ็นของเขา
“โอ๊ย แวนตี้!”
มอร์ตันจิกกลุ่มผมของร่างบางไว้ มันทรมานที่รู้สึกเจ็บแปลบแต่แวนตี้ก็ตบหัวแล้วลูบหลังเขาด้วยการละเลงลิ้นอย่างชำนิชำนาญลงบนแท่งเนื้อสีแดงสดของเขา
“จ๊วบ! อื้มมม
อย่าให้เห็นอีกเชียวนะ ว่านายไปกับยัยผู้หญิงแอ๊บแบ๊วนั่น” แวนตี้เร่งมือชักให้เร็วขึ้นพร้อมกับละริมฝีปากออกมาพูด
พอพุดจบก็จัดการก้มลงไปจัดการกับส่วนคัดแข็งที่พร้อมจะปริแตกออกมาของชายหนุ่ม
เขาช้อนตามองมอร์ตันก่อนที่ร่างหนาจะเอื้อมมือมากดต้นคอเขาให้รับเอาแกนกายใหญ่เข้าไปได้ลึกขึ้น
ของเหลวสีขาวข้นพุ่งพรวดออกมาจนแวนตี้ต้องจิกหน้าขามอร์ตันเอาไว้เพื่อบ่งบอกว่าเขาหายใจไม่ทันแต่คนที่ได้ดั่งใจตัวเองกลับหัวเราะชอบใจเหมือนมีเรื่องสนุก
“ปล่อยไปไม่ได้แล้วจริงๆด้วย”
มอร์ตันยิ้มเมื่อแวนตี้มองค้อนใส่เขาพร้อมกับลุกขึ้นคุกเข่าลงบนเตียงชัดรูดแกนกายที่ยังคงปลดปล่อยน้ำรักออกมาใส่ผิวแก้มนิ่มนิ่มนั่น
“มอร์ตัน มันเลอะแก้ม
พอแล้ว”แวนตี้แว้ดใส่คนที่กำลังแกล้งเขาอย่างสนุกก่อนจะโดนดึงเข้าไปจูบ
และจูบครั้งนี้มันเริ่มต่างออกไปมันไม่ใช้ความร้อนแรงแผดเผาอีกแล้วแต่ทว่ามันนุ่มนวลอ่อนโยนขึ้นจนแวนตี้ตัวอ่อนยวบ
มีต่อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น