เหม่ยเอง ตอนทำให้เด็กมันดู
เพราะพ่อ แม่
พี่ไม้ต้องไปเยี่ยมย่าที่ที่ป่วยจนเข้าโรงบาลเหม่ยก็เลยต้องมาอยู่กับพี่เลี้ยงจำเป็นที่ชอบทำหน้าเป็นยักษ์ วินเดินถอดเสื้อวนไปวนมาในบ้านของเขาก่อนจะเดินไปที่ครัวด้านหลังแล้วดูว่าในตู้เย็นมีอะไรที่สามารถทานได้
แต่มันไม่มีเพราะส่วนมากบ้านของเขาจะซื้อกับข้าวทานเอาไม่ค่อยมีคนว่างเท่าไหร่การทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาสี่คนยังเป็นไปได้ยากเลย
เหม่ยมองแผ่นหลังกว้างของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าก่อนจะแอบแลบลิ้นใส่หนึ่งครั้งและวินที่หันกลับมาพอดี
“ไม่มีอะไรกินเลยจะออกไปกินหรือสั่งให้เขามาส่ง
อยากกินอะไร” วินเอาลิ้นดันแก้มเหมือนกำลังนึกว่าจะทานอะไรเป็นอาหารเย็นดีในขณะที่เขามีเมนูในใจอยู่แล้ว
“อยากทานข้าวมันไก่จ้ะ”
ร้านข้าวมันไก่อยู่ใกล้บ้านมากแต่ไม่ค่อยได้ทานเพราะพ่อบอกว่ามันมันเกินไป
อีกอย่างเหม่ยกับพี่ไม้ชอบทานข้าวมันไก่ทอดด้วยพ่อเลยบ่น
“งั้นเดี๋ยววินไปใส่เสื้อแล้วจะไปซื้อให้
เหม่ยอยากกินอะไรบ้าง” เราสองคนเดินตามกันมาถึงข้างบนที่เป็นห้องของเขาก่อนจะนั่งลงบนเตียง
เขามองกล้ามหน้าท้องเป็นลอนสวยของวินแล้วก้มหน้าลงไปซุกเหมือนที่ชอบทำกับพี่ไม้
เขาชอบเกาะไหล่พี่ชายตัวโตชอบซุกอกพี่ตั้งแต่เด็กๆพอโตมาก็เริ่มหยุดการกระทำลง
“จะเอาอะไร
ปังเย็นเหรอ อ้อนจัง” ฝ่ามือใหญ่กุมคางเขาที่นอนหนุนตักวินอยู่ก่อนจะโยกใบหน้าเล่นไปมา
วินน่ารักเพราะเวลายิ้มตาจะปิดและโค้งงอลงเล็กน้อย
“วินจ๋า” เขาเอ่ยเรียกแต่ไม่พูดอะไรต่อ การได้อยู่สองคนกับวินก็เหมือนๆทุกที ไม่มีอะไรพิเศษไปกว่านั้น
วินน่ารักตอนอยู่กับเขา ต่างจากอยู่ข้างนอกที่นิ่งและเงียบพอตัวแต่พออยู่ด้วยกันวินจะพูดในสิ่งที่เขาต้องการฟัง
และจะเงียบเมื่อเขาต้องการให้ฟังเช่นกัน
“ครับ
เอาอะไรก็ว่ามาวินจะออกไปซื้อข้าว”
“ไม่เอาจ้ะ
เอาแค่ข้าวก็พอ เหม่ยกินหนมเยอะแล้ว เดี๋ยวเหม่ยอ้วน”เขาลูบพุงกะทิของตัวเอง
บางทีก็อิจฉาทั้งวินทั้งจีมีกล้ามหน้าท้องหมดแต่เขาไม่มีคนเดียว
“ตอนนี้ก็อ้วนแล้วคุณหมูหัวเหม่ง”
วินละฝ่ามือจากคางเขามาวางทับที่หน้าผากก่อนจะจับโยกเล่น
หลังจากนั้นก็คว้าเสื้อมาใส่ให้เรียบร้อยเพื่ออกไปซื้อข้าวมันไก่ข้างๆบ้าน
พอทานข้าวเสร็จเหม่ยก็ไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน
ในขณะที่วินนอนเล่นเกมส์มือถืออยู่บนเตียงของคุณหมูหัวเหม่ง
ปกติถ้านอนด้วยกันก็จะเคยนอนเตียงของเขาเป็นส่วนใหญ่มีแค่หนึ่งหรือสองครั้งที่เขาจำไม่ได้ว่าเคยนอนเตียงของเหม่ย
เตียงของคนตัวเล็กหอมกลิ่นเหมือนน้ำยาปรับผ้านุ่มที่ตากแดดจนแห้งสนิท
มันหอมอ่อนๆไม่หนักเกินไปซึ่งเป็นกลิ่นที่เขาชอบมาก
ชายหนุ่มกดเข้าไปตอบแชทแก๊งเสือที่คุยกันเรื่องแผ่นเกมใหม่ที่พึ่งออก
วันหนึ่งหนึ่งถ้าไม่ชวนกันไปกินเหล้า กินหมูกระทะมันก็พากันคุยเรื่องเกมความจริงแล้วช่วงนี้ไอ้บาสมันค่อนข้างจะทุลักทุเลในความสัมพันธ์ของมันกับแฟน
มันปรึกษาเขาบ้างในบางครั้งแต่ส่วนมากมันมักจะเงียบและคิดทบทวนในใจคนเดียว
บาสมันแมนมากพอที่จะยอมแบกรับความรู้สึกไว้กับตัวไม่ให้เพื่อนต้องเป็นกังวลใจ
เช่นเดียวกันกับเขาที่ตอนนี้มีเรื่องบางเรื่องให้คิดแต่ไม่อยากบอกใคร มันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายที่จะคิดถึงเรื่องนี้
และเขาคิดว่าจะจัดการมันให้ได้
“วิน” กลิ่นหอมฟุ้งแตะจมูกทันทีที่เหมือนเดินเข้ามาในห้องเขาเหลือบมองต้นขาอวบที่โผล่พ้นกางเกงขาสั้นแบบเว้าข้างออกมาก่อนจะไล่มองขึ้นไปท่อนบนที่สวมเพียงเสื้อกล้ามตัวใหญ่
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”
เขาเอ็ดอย่างจริงจัง
ก่อนหน้านี้เขาชอบหลอกให้แฟนตัวเล็กใส่ชุดวับๆแวมๆแต่ตอนนี้มันหวงจนไม่ชอบใจที่เห็นเหม่ยแต่งตัวโป๊แบบนี้
“เปลี่ยนทำไมอ่า
เหม่ยใส่ไม่หล่อเหรอ” เหม่ยยู่ปากก่อนจะก้าวขาขึ้นมาบนเตียงแล้วโน้มตัวมาเกยอกเขาจนทุกสัดส่วนแนบสนิทกันไปหมด
“มันโป๊
เห็นตูดแล้วน่ะ ไปใส่กางเกงขายาวเลย” เขาวางมือลงบนสะโพกอวบก่อนจะตบลงบนเนื้อนุ่มเบาๆสองสามที
“ชุดนอนยังไม่ซักเลย
แถมวันนี้มันร้อนเหม่ยใส่ตัวนี้ไม่ได้เหรอ”
“อย่าขยับ” เขาเอ่ยเสียงแข็งเมื่อเหม่ยดิ้นไปมาบนตัวเขา ความนุ่มนิ่มเสียดสีกันจนเขารู้สึกได้ว่าลูกชายไม่รักดีของเขามันกำลังผงาด
“วินโมโหอะไรเหรอ
ทำไมต้องดุด้วย” เหม่ยเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขาพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า
คุณหมูของเขาไม่ชอบให้ดุ ขึ้นเสียงใส่ก็น้ำตาคลอตาแดงเหมือนจะร้องไห้
เขาก็เลยต้องค่อยๆเปลี่ยนวิธีการพูดจากท่าทางนักเลงลงให้เหลือเสียงเบาๆแทน
“ไม่ดุ แต่เหม่งไปเปลี่ยนชุดก่อน”
เขาสางผมหน้าม้าของคนที่เกยอยู่บนอก
แต่เหม่ยพลิกตัวไปนอนตะแคงข้างแกล้งหลับทันที
“เหม่ยอย่าดื้อ”
“ง่วงอ่า
ไม่เปลี่ยนหรอกทีวินยังนอนถอดเสื้อได้เลย เหม่ยทำไมจะทำไม่ได้” เหม่ยลุกขึ้นมาจ้องหน้าเขา พร้อมกับพองลมในแก้ม ดูท่าแล้วเขาคงจะโกรธที่ถูกสั่งให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแบบไม่มีเหตุผล
“.....” เขาเลือกที่จะเงียบเพื่อกดดันให้เหม่ยไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกครั้ง
ไม่งั้นคืนนี้คนที่แย่ไม่ใช่เขาแน่ๆ
“โหย วินอะ ดุๆๆๆๆๆๆ”
คุณหมูของเขางอนคำโต แต่เขาก็ยังเงียบอยู่ดี
เหม่ยเลยใช้แผนใหม่ด้วยการเขยิบมานั่งทับส้นเท้าตรงหน้าเขาพร้อมกับยกแขนขึ้นมาโอบรอบลำคอก่อนที่เหม่ยจะยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ
“ไม่เปลี่ยนได้ไหมจ๊ะ”
ปากอิ่มขยับใกล้เข้ามาอีกนิดจนแทบจะแนบชิดกับริมฝีปากของเขา
ลมหายใจร้อนที่รดรินผิวทำให้เขาลืมทุกอย่างไปชั่วขณะ
“เด็กดื้อ” เสียงที่ตอบออกไปช่างสั่นพร่า ชายหนุ่มใช้แขนแข็งแกร่งทั้งสองข้างรั้งเอวเล็กให้ขยับเข้ามาใกล้กันอีกนิด
“ก็เหม่ยอยากนอนแล้วนี่นา”
ดวงตากลมโตสั่นไหวเล็กน้อยเมื่อเขาลูบแผ่นหลังอุ่นขึ้นลง ฝ่ามือชื้นเหงื่อสัมผัสกับเนื้อโดยตรงมันไม่ยากเลยที่จะทำให้เหม่ยอ่อนยวบคล้ายขี้ผึ้งโดนไฟรน
“เตือนแล้วนะ”
เขากระซิบบอกก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปบนอวัยวะเดียวกัน แนบค้างไว้
และก้าวนำพาคนตัวเล็กเข้าไปสู่ห้วงเวลาแสนหวาน
เขาจูบเหม่ยบ่อยครั้งแต่มักจะเป็นการจูบระคนเอ็นดูไม่ใช่จูบแบบผู้ใหญ่อย่างครั้งนี้
เรียวลิ้นที่ชำแรกผ่านกลีบปากอิ่มเข้าไปเหมือนเกลียวคลื่นที่ค่อยๆแทะเล็มหาดทรายทีละนิด
เหม่ยครางอื้ออึงในลำคอ ไหล่บางสั่นเล็กน้อย
เมื่อเขาลูบมือขึ้นไปจับเข้าที่ต้นคอระหงส์
ปลาย่างที่มีคนฝากไว้มีหรือที่แมวเช่นเขาจะอดใจไหวก็กลิ่นหอมยั่วน้ำลายขนาดนี้
“อะ ..อา วินจ๋า
อื้อ!” ทันทีที่ถอนจูบออกคุณหมูของเขาก็หอบหายใจโกยอาการเข้าปอด
และยังไม่ทันที่เหม่ยจะเอ่ยจบประโยคเขาก็ประกบจูบลงไปใหม่ ครั้งนี้แรงบดเบียดของเขาทำให้เหม่ยค่อยๆเอนตัวลงนอนบนเตียงอย่างโรยแรง
ฝ่ามือร้อนที่เคยจับต้นคอของร่างบางก็เปลี่ยนไปลูบตรงขาอ่อนด้านในแทน เหม่ยของเขาจูบตอบอย่างเงอะงะ
เรียวลิ้นที่ไม่มีความชำนาญใดๆทำให้เขารู้สึกย่ามใจที่จะนำพาเราสองคนไต่ระดับอารมณ์ขึ้นไปอีกครั้ง
“อื้อ อืมม จ๊วบ~” กลีบปากนุ่มหยุ่นแดงสดเมื่อถูกดูดดุน
วินเลื่อนมือจากหน้าขาไปตรงจุดกึ่งกลางลำตัวของลูกแมวไร้เดียงสาที่กำลังนอนหน้าแดงระเรื่อ
“อ๊ะ อย่า งื้อ”
เหม่ยร้องขอให้เขาหยุดการกระทำแสนรัญจวนใจนี้ผ่านสายตา
เขารู้ว่าเหม่ยยังไม่เคยช่วยตัวเองสักครั้ง เห็นได้จากอาการสั่นระริกที่เกิดขึ้น
“บอกแล้วนะว่าเตือนแล้ว”
ว่าจบเขาก็ดึงกางเกงขาสั้นที่แสนไร้ประโยชน์ออกจากขาเรียวเหลือไว้แต่ชั้นในสีขาวที่มีตัวหนังสือสีชมพูสกรีนอยู่กลางเป้า
ชั้นในที่เขาไม่เคยเห็นผู้ชายใส่นักเพราะมันไม่ใช่ทรงที่อำนวยต่อกายภาพที่มีอะไรต่อมีอะไรโค้งนูนออกมา
“วินจ๋า วินจะทำอะไร”
เหม่ยถามเขาเสียงสั่น
และบางทีเขาคิดว่าควรจะเริ่มต้นสอนในสิ่งที่เขารับปากว่าจะสอนสักที
“สอนเล่นจ้ำจี้ไง”
“เล่นยังไงอ่า
ทำไมต้องถอดกางเกงด้วยเหม่ยอาย”
“เล่นแบบนี้” มือใหญ่ของชายหนุ่มวางลงบนส่วนน่ารักที่ยังไม่ตื่นตัวของร่างบาง
ก่อนจะออกแรงกดเพียงปลายนิ้วเท่านั้น
เขาลอบมองผลตอบรับที่มาในรูปแบบเสียงครางเล็กๆในลำคอเหมือนลูกแมวเหมียวแล้วย่ามใจออกแรงกดลงไปจนส่วนนั้นค่อยๆตอบรับขึ้นมาเป็นการทักทาย
“อื้อออ” เขายิ้มมุมปากก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปจูบแก้มยุ้ยทั้งสองข้างและตบท้ายด้วยแลบลิ้นออกไปรอให้เหม่ยเอาลิ้นสีชมพูสดมาถูกันเบาๆ
สิ่งนี้เขาก็เป็นคนสอนเอง
“อ.. อาา” เสียงครางน่ารักหลุดออกมาเป็นระยะจาการที่เขาเว้นช่องว่างการจูบอย่างดุเดือด
น้ำสีใสไหลจนเปรอะเปื้อนขอบปากของเราทั้งสองคนก่อนที่มันจะหายไปเพราะเขาจัดการมันจนหมด
ในขณะที่ด้านล่างก็ตื่นตัวจนดันชั้นในออกมาให้เห็นความนูนน่ารักๆและรอยเปียกแฉะ
“วินจ๋า มันงื้ออ”
“แก้มแดงน่ารักจัง”
พอพูดจบเขาก็เกี่ยวชั้นในลงจนเห็นส่วนที่ซ่อนตัวอยู่ภายใน
ก่อนจะออกแรงรูดรั้งมันสองสามครั้งเหม่ยก็ร้องครางออกมาอย่างไม่อดกลั้น
อกบางแอ่นขึ้นและขาที่พยายามหนีบเข้าหากัน
“วินอย่าแกล้ง อื้ออ
อ้ะ อ้ะ” เสียงพูดขึ้นจมูกทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปงับปากอิ่มไวๆ
พร้อมกับมือที่ขยับเร็วขึ้น
“พอแล้ว เหม่ยไม่อยากเล่นแล้ว
วินจ๋า”
“ใกล้แล้วเหรอ
ปล่อยออกมาเลยไม่ต้องกลัว” เขาบอกคนที่ขึ้นสีแดงระเรื่อไปทั้งตัวก่อนที่ส่วนปลายมนกลมน่ารักจะค่อยๆปล่อยน้ำสีขาวเหมือนน้ำนมออกมา
เหม่ยหอบหายใจเสียงดังและกระตุกกายตอนที่เขารูดรั้งให้น้ำรักออกมาให้หมด
“ฮึก วินแกล้ง ฮื้อๆ”
คุณหมูของเขาเบะปากก่อนจะแกล้งทำเสียงร้องไห้เป็นเด็กๆ
เขายิ้มแล้วก้มลงไปจูบเบาๆพร้อมกับเลื่อนใบหน้าไปที่ต้นคอระหงส์สูดลมหายใจเข้าปอดหนึ่งครั้งยาวๆเพื่อกักเก็บความหอม
เหม่ยเอียงหน้าไปอีกข้างอย่างเขินอายทำให้เขาอดใจไม่ได้ที่จะจูบลำคอหอมเบาๆหลายครั้ง
“น่ารักจัง” เขากระซิบ และยื่นมือไปกุมมือที่เล็กกว่าเขาไว้ก่อนจะดึงมันมาทาบที่หัวใจ
“ทำไมหัวใจวินเต้นแรงจังเลยจ๊ะ”คุณหมูยังคงไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง
“เพราะหมูหัวเหม่งไงที่ทำให้วินใจเต้นแรง”เขาว่าเหม่ยขี้โกงมากนะที่ไม่รู้อะไรสักอย่างน่ะปล่อยให้เขารู้สึกมากมายจนจะบ้าตายอยู่แล้ว
“เหม่ยทำไรอ่า”
“เหม่ยน่ารัก”
รอยยิ้มที่เกิดพร้อมๆกับแก้มกลมที่แดงระเรื่อมันน่ารักมาก เขาดึงมือที่ทาบอยู่ตรงหัวใจมาจุมพิตก่อนที่รอยยิ้มละมุนละไมจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์
“วินน่ารักอ่า
วินยิ้มด้วย”
“น่ารักแล้วรักเค้าเปล่า”
เขาถามออกไป มันน่าอาย แต่ก็แค่นิดเดียวเท่านั้นแหละ
เวลาอยู่กับเหม่ยแล้วอยากทำตัวน่ารักๆ ให้เหม่ยตาประกายเป็นรูปหัวใจ
เหม่ยชอบทุกอย่างที่น่ารักๆและเขาก็เป็นอันดับหนึ่งในนั้น
“รักจ้ะ งื้อๆ วินอ่า
วินจ๋า” เหม่ยร้องเสียงหลงเมื่อเขาโน้มตัวลงไปนอนทับทั้งตัวพร้อมกับงับแก้มหนึ่งคำ
ก่อนจะใช้จมูกฟัดซอกคอหอมจนเหม่ยดีดดิ้นไปมา
“น่ารัก น่ารัก
น่ารัก หัวเหม่ง”
“วินตรงนี้วินตั้งเหมือนเหม่ยเลยอะ”
เขาหยุดชะงักเมื่อเหม่ยพูดออกมา
ใบหน้างงๆและมือเล็กที่เลื่อนไปกุมเต็มรักทำให้เขาต้องผละตัวออกอย่างรวดเร็ว
“ไปอาบน้ำก่อนนะเดี๋ยวมานอนด้วย”
“อยากรู้อ่า มันจะมีอะไรพุ่งๆออกมาเหมือนกันเปล่า”
เหม่ยเอื้อมมือมาดึงกางเกงที่เขาใส่พร้อมกับเข้ามานั่งในหว่างขาเขาที่กำลังนั่งกางขาอยู่บนเตียง
“ไม่ดื้อสิ” เขาเอามือไปปิดตากลมโตที่มองส่วนนั้นของเขาอย่างอยากรู้อยากเห็นแต่ก็ปิดเหม่ยไม่ได้
“วินเจ็บไหมอ่า
มันบวมมากเลย”
“เจ็บรักษาให้หน่อยสิ”
“ทำไงเหรอจ๊ะ”
คุณหมูนี่ดื้อจริงๆ ถ้าเป็นคนอื่นก็น่ากลัวว่าจะโดนเขากินไปทั้งตัว
“กุมมันเบาๆแล้วค่อยๆรูดลง
ขยับมือแบบนี้”เขาดึงมือเหม่ยมากุมแกนกายไว้ก่อนจะชักขึ้นลงเพื่อสอนให้คุณหมูของเขารู้วิธีการเล่นกับมัน
ท่อนเนื้อแดงก่ำมันบวมเป่ง เหมือนพร้อมจะพ่นพิษทันที
“อืมม กำมือแน่นๆ”
เขาลูบผมคนที่นั่งทับส้นเท้าแล้วโน้มหน้าลงมาตรงกับลูกชายตัวเขื่องของเขาที่มันกำลังอวดโฉมไม่อายฟ้าดิน
“วินหน้าแดงตรงนี้ก็แดง”
เหม่ยทำเหมือนว่ามันสนุกแต่เขาไม่ได้สนุกเลยสักนิดที่เอาแต่จ้องปากจิ้มลิ้มที่อยู่ใกล้แกนกายเขาเพียงแค่นิดเดียว
“ถอยหน้าออกไปเหม่ง”
เขากระซิบ แต่เหม่ยดื้อรั้นไม่ฟัง
มือบางก็ขยับรั้งขึ้นลงแรงขึ้นจนเขาแทบทนไม่ไหว
ความเสียวปลาบแปลบจากส่วนปลายจนมันกระตุกเตรียมพ่นน้ำ
รูเล็กตรงส่วนหัวเห็นชัดว่ามีน้ำซึมออกมาทีละนิด
“อื้อ คาว” เหม่ยสะดุ้งตกใจเมื่อน้ำขาวข้นพุ่งออกมาใส่หน้าจนเปื้อนไปหมด
ส่วนเขาได้แต่อึ้งที่ไม่รู้ว่าตัวเองเอาส่วนปลายไปถูปากแดงๆนั่นตอนไหน
“เปื้อนเลย
วินแกล้งอีกแล้ว” คุณหมูงอแงที่ตัวเองเปื้อน
เขาเลยใช้มือปาดน้ำรักออกจากผิวหน้าให้ แต่นิ้วไม่รักดีมันกลับไปถูวนอยู่ตรงกลีบปากซ้ำๆจนเหม่ยนิ่งไป
“วินจ๋า” คนตัวเล็กเรียกเขาเสียงสั่น เขาเลยหลุดออกจากความคิดของตัวเอง
“ครับ”
“มันฝาดอ่าวินป้ายมันเข้าปากเหม่ยทำไม”
“ก็เหม่ยดื้อเอง”เขามองลิ้นเล็กที่เลียกลีบปากตัวเองเหมือนพยายามคิดว่าน้ำรักของเขารสชาติเหมือนอะไร
“วินจ๋า มันคาวอ่า”
“เตือนแล้วนะ”
เขาว่าก่อนจะก้าวขาลงจากเตียงแล้วถอดกางเกงที่กองอยู่ตรงหน้าขาออกหยิบทิชชูมาเช็ดทำความสะอาดรวมทั้งเช็ดให้เหม่ยที่เปื้อนหน้าเปื้อนกางเกงจนไม่น่าใส่ต่อได้
“ง่วงยังนอนเถอะ”
เขาทิ้งตัวลงไปกอดร่างบางที่เหลือแค่เสื้อกล้ามกับชั้นในที่เจ้าตัวหยิบมาใส่และเขาที่ใส่แค่ชั้นในตัวเดียวเช่นกัน
“วินไม่อาบน้ำเหรอจ๊ะ”
“ไม่อาบอยากนอนกับเมียไม่อยากลุกไปไหน”เขาตอบออกไป ความจริงแล้วเขารอให้เหม่ยหลับก่อนค่อยลุกไปอาบเพราะดูท่าแล้วคงแบตหมด
ตาก็เหลืออยู่ขีดเดียวน่าเอ็นดู เรื่องนี้จะโทษเขาไม่ได้นะ เขาเตือนแล้ว
เด็กมันอยากรู้เอง ก็นะทำให้เด็กมันดู
ขออภัยในความไม่สะดวกกลัวโดนแบน แฮร่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น