ฟาเรนไฮต์ที่ 12 minv

                                         

                                              10000 ฟาเรนไฮต์ #minv

เคยสังเกตไหมว่าคนบางคนตะดูดีขึ้นด้วยพลังของความรัก และแทฮยองก็เป็นหนึ่งในนั้น คนตัวบางเดินลงจากอาคารเรียนมาพร้อมกับสายตาของชายหนุ่มที่มองมาที่เขา มีบางคนมองด้วยสายตากรุ้มกริ่ม แต่แทฮยองทำแค่เพียงเดินจิ้มโทรศัพท์มือถือไม่สนใจ แม้ว่าเซรีน่าจะหันมาสะกิดหลายรอบก็ตาม ก็นะ ผู้ชายพวกนั้นไม่ได้ครึ่งแด๊ดดี้ของเขาด้วยซ้ำ

“แก...ผู้ชายคนนั้นดีว่ะ” เซรีน่าสะกิดยิกๆ ก่อนที่แทฮยองจะหันไปมองแล้วส่ายหัวพร้อมกับดันแว่นตาขึ้น คุณโฮสต์บอกให้เขากลับไปใส่แว่นไม่ใช่เพราะหึงหวงแต่เพราะว่าเขาปวดตาเวลาใส่คอนแท็กเลนส์นานๆ

“ไม่อ่ะ ไม่ชอบแบบนี้” ร่างบางเดินตามหลังยองจีที่กำลังคุยโทรศัพท์กับแฟนอยู่ แทฮยองเบ้ปากน้อยๆถึงผู้ชายคนนั้นจะหล่อ ดูดีแต่ก็ไม่ทำให้เขาสนใจเลยสักนิด

“แน่ล่ะ ฉันเป็นแก ฉันก็ไม่มองผู้ชายคนอื่นหรอก คุณจีมินทั้งเด็ดทั้งดี ตายตาอกรัวๆค่า”

“ใช่.. คิคิ คุณโฮสต์เขาทั้งเด็ดทั้งดี” แทฮยองยักไหล่น้อยๆพร้อมกับทำท่าเพ้อฝัน

“อี๋ว หมั่นไส้ ไปอยู่กับยองจีเลย พวกแกอ่ะ” เซรีน่าผลักแทฮยองไปด้านหน้าแต่ไม่ได้มองว่ากระเด็นไปชนกับใคร

“อ้ะ ขอโทษครับ” แทฮยองมองตามแว่นที่กระเด็นไปแล้วย่อตัวลงบนพื้นเพื่อควานหาแว่น

“ไม่เป็นไรครับ” ร่างบางเงยหน้าขึ้นเมื่อแว่นตาถูกสวมลงมาบนหน้าและผู้ชายคุ้นหน้าคุ้นตา คนที่เคยคุ้นเคยกันดี

“พี่เควิน…” เหมือนเวลาหยุดหมุนไปตอนที่ได้สบตาอีกครั้ง เควินคนที่ทำให้โลกของแทฮยองเปลี่ยนไป เขาสร้างปมเล็ๆกไว้ในใจเด็กน้อย และยังเป็นคนที่แทฮยองไม่เคยลืม รักครั้งแรกที่แสนโหดร้าย คนที่เข้ามาเพื่อหลอกแทฮยองให้รัก และล้อเล่นกับความรู้สึกกัน

“ไม่เจอกันนานเลยนะ แต่งตัวแบบนี้แล้วน่ารักดี” เควินวางมือลงบนศีรษะทุยเบาๆ ก่อนที่จะถูกเซรีน่าดันตัวออกไป

“ขอโทษนะคะพอดีไม่เห็น แทฮยองไปกินข้าวกัน” แทฮยองตั้งสติแล้วเดินตามแรกลากของเซรีน่า พร้อมกับหันไปมองชายหนุ่มอีกครั้ง  เควินยิ้มจางๆ เขายังคงดูดีอย่างร้ายกาจ

“ไม่ต้องไปอาลัยอาวรณ์มันเลย ลืมแล้วเหรอมันทำอะไรไว้บ้าง” เซรีน่าทำหน้าตาบูดบึ้งพร้อมกับหยิกแขนแทฮยอง

“มันทำชีวิตแกเกือบพังอย่าลืม” ยองจีเสริม

“ฉันจำได้ ฉันไม่ได้อาลัยอาวรณ์…” แทฮยองก้มหน้ามองมือถือตัวเอง

“พอเจอเขาฉันก็คิดได้ขึ้นมา ว่าคุณโฮสต์กับฉันต่างกันมากเลย ฉันก็แค่กลัวว่าจะโดนหลอกอีก” ร่างบางนั่งที่ร้านอาหาร ก่อนจะส่ายศีรษะไล่ความคิดร้ายๆออกไป

“แต่ฉันมั่นใจว่ะ คุณจีมินนี่แหละที่จะไม่หลอกแก เขาไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องมาหลอกคนอย่างแกเลยนะแทฮยอง เขาไม่ได้อยู่ในวัยล้อเล่นกับใจคนแล้ว เขาดูดีและเป็นผู้ใหญ่ แกเอาเวลามากลัวว่าใครจะมาแย่งเขาไปจากแกดีกว่า” เซรีน่าสั่งอาหารพร้อมกับบ่นแทฮยองไปด้วย

“อืม..”

แทฮยองพยายามไม่คิดมาก ถึงลึกๆในใจเขาจะกลัว แต่พอกลับมาจากมหาลัยเห็นหน้าคุณโฮสต์เขาก็ลืมเรื่องกังวลไปเสียหมด เด็กน้อยปีนขึ้นเตียงมาหาคุณโฮสต์ที่ยังนอนไม่ตื่น เพราะพึ่งจะได้กลับมานอนเมื่อเช้าก็เลยนอนยาวจนถึงบ่ายสาม ร่างบางเบียดซุกไปกับกล้ามหน้าท้องพร้อมกับหลับตาลงสูดกลิ่นตัวชายหนุ่ม

“กลับมาแล้วเหรอ ตั้งใจเรียนไหม หื้ม..” เสียงแหบๆของคนพึ่งตื่นนอนทำเอาแทฮยองใจสั่น ใบหน้าของเด็กแนบซุกอยู่บนท้องเหมือนลูกแมวติดเจ้าของ

“อือ” แทฮยองจูบแอ่งสะดือคุณโฮสต์เบาๆแล้วนอนนิ่งให้ชายหนุ่มเล่นผม คุณโฮสต์ชอบเล่นผมเขามากๆ และเขาก็ชอบเวลาที่ชายหนุ่มคลึงศีรษะเขาแบบนี้

“เมื่อเช้าซื้อสตอเบอรี่มา เห็นยัง”

“จริงเหรอ! งื้อ หนูรักแด๊ดดี้” ร่างบางดีดตัวแล้ววิ่งไปเปิดตู้เย็น เขายกกล่องสตอเบอรี่ออกมาแล้วอมยิ้มแก้มตุ่ย  วันนั้นดูทีวีกันแล้วเป็นรายการท่องเที่ยวเขาไปไร่สตอเบอรี่ก็เลยบ่นว่าอยากกิน ไม่คิดว่าคุณโฮสต์จะซื้อมาให้กินจริงๆ

“มานี่มา” จีมินกวักมือเรียกเด็กน้อยให้มานั่งบนเตียง แทฮยองแกะกล่องออกเตรียมกินทันทีแต่ถูกมืออุ่นดึงผลสตอเบอรี่ไปก่อน

“อ้าปากครับ” แทฮยองอ้าปาก ผลไม้สีแดงถูกหย่อนเข้ามาและเด็กน้อยที่กำลังงับแต่ชายหนุ่มดึงผลสอเตอเบอรี่ออกพร้อมกับยัดเข้าปากตัวเองแล้วประกบปากลงไปบนกลีบปากอิ่ม แทฮยองดูน้ำหวานจากปากร่างหนา พร้อมกับยกแขนขึ้นคล้องคอคุณโฮสต์ไว้

“อื้ม~ แด๊ดดี้อ่ะ” จีมินหัวเราะในลำคอ ก่อนจะจูบซับน้ำที่มุมปากร่างบางอีกครั้งแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวที่ตรงอยู่ตรงพื้นมาผูกคาดเอวเดินเข้าห้องน้ำ

“วันนี้หนูเจอแฟนเก่าด้วยแหละ พี่เขาดูดีขึ้นมากเลย” แทฮยองเล่าให้ชายหนุ่มฟังพร้อมกับทานสตอเบอรี่ไปด้วย จีมินหันมามองหน้าเด็กน้อยแต่ไม่ได้พูดอะไร นอกจากฟังkitten boy ของเขาพูดถึงผู้ชายคนอื่น

“เขาหล่อขึ้นกว่าตอนคบกันอีก ไม่รู้ว่าเขาหายไปไหนมาตั้งนาน อื้ออ” จีมินงับปากล่างของแฟนตัวน้อยเต็มแรง ถึงเขาจะมีความเป็นผู้ใหญ่และใจเย็นแต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่ขี้หึง

“ขี้ยั่ว” แทฮยองล้มตึงหงายหลังไปนอนแผ่บนเตียง กล่องผลไม้ถูกแย่งออกไปจากมือและแว่นตาถูกถอดออก

“แด๊ดดี้โกรธเหรอ”

“หึหึ อ้าขาหน่อย” แทฮยองอ้าขาตั้งฉากกับพื้นเตียง ก่อนที่เขาจะต้องกัดริมฝีปากของตัวเองเมื่อชายหนุ่มเดินไปหยิบของเล่นชิ้นเดิมที่เขาเคยโดนลงโทษมาแล้ว ไข่สั่นขนาดเท่าหัวแม่มือถูกเอามาจ่อที่ปากทาง ชายหนุ่มดุนดันมันเข้าไปก่อนจะปล่อยเชือกให้ห้อยไว้ พักหลังๆเวลาอยู่ห้องแทฮยองไม่ค่อยได้ใส่กางเกงเพราะคุณโฮสต์บอกว่ามันเกะกะ บางวันเขาก็เลยไม่ใส่ชั้นในด้วยถ้าเขาใส่เสื้อตัวใหญ่และยาวจนคลุมขา อย่างเช่นวันนี้

“ไปใส่กางเกงเร็ว จะพาออกไปกินข้าว” แทฮยองอ้าปากค้าง เขาออกไปข้างนอกทั้งอย่างนี้ไม่ได้  มัน …

“อื้ออ แด๊ดดี้ อ๊ะ ฮึ้อ ไม่เอา” สะโพกมนส่ายเร้าโก่งขึ้นอยู่ต่อหน้าชายหนุ่ม แทฮยองแหวกก้นตัวเองออกแล้วหมุนเอวซ้ายขวา ก่อนจะถูกฟาดลงมาเต็มแรง

เพี้ยะ!!

“อ๊าาา แด๊ดดี้”

“แด๊ดดี้รู้ว่าหนูอยากโดนเอา ใช่ไหม ถึงได้แต่งตัวแบบนี้”

“อื้อออ เสียว” นิ้วหนาดันไข่สั่นเข้าไปลึกขึ้น ก่อนจะหัวเราะในลำคอด้วยท่าทางเจ้าสำราญแล้วเดินไปแต่งตัว

“ใส่กางเกงซะ  เดี๋ยวไปกินข้าวกัน เด็กดื้อก็ต้องโดนลงโทษแบบนี้”

“หนูไม่ดื้อ อื้อออ หนูไม่ได้ดื้อ”

“แต่หนูพูดถึงผู้ชายคนอื่น ไปใส่กางเกงเร็วๆ” แทฮยองงอตัวก่อนจะพยายามสงบสติอารมณ์แล้วเดินไปหยิบชั้นในแต่ถูกมืออุ่นดึงออกไปปาลงตะกร้าใส่ผ้า

“ใส่แค่กางเกงก็พอ” เด็กน้อยทำตามอย่างว่าง่าย เขาเดินเบียดชิดแด๊ดดี้เมื่อออกมาจากห้อง ระหว่างที่อยู่ในลิตฟ์ก็มีผู้ชายอีกสามคนมองแทฮยองด้วยสายตากรุ้มกริ่ม สะโพกอวบของคนที่ยืนอยู่ด้านหลังจีมินนูนเด่นอวดสายตา และตอนที่มีคนขนกระเป๋าเดินทางเข้ามาแทฮยองก็ถูกเบียดจนสะโพกไปชนกับชายหนุ่มแปลกหน้า มือเรียวกำเสื้อชายเสื้อจีมินไว้และไม่กล้าฟ้องว่าถูกเด้งเอวใส่สะโพกหลายครั้ง ผู้ชายที่ยืนซ้อนหลังขยับตัวถูสะโพกกับก้อนเนื้อหนุ่มไปมาจนลิฟต์มาถึงชั้นล่าง แทฮยองเม้มปากแน่นเมื่อรู้สึกอยากจนเผลอเด้งสะโพกตอบรับกลับไป

“หึหึ เด็กใจแตก” จีมินกระซิบพร้อมกับขำ เขาเห็น แต่แค่ไม่ได้พูดอะไร เพราะแทฮยองจะเจอกับบทเรียนแน่นอน

“แด๊ดดี้ หนูไม่ไหวแล้ว หนูอยากโดนตรงนี้เลย” แทฮยองร้องบอก เมื่อไม่สามารถเดินต่อไปได้อีกแล้ว แต่ชายหนุ่มก็ยังทำเฉย

“อย่าใจร้อนสิเด็กดี” จีมินพาแทฮยองขึ้นรถแล้วขับออกมาจากคอนโด เขาขับเอื่อยเฉื่อยเพื่อแกล้งเด็กดื้อให้ทรมานจนน้ำตาไหลอาบแก้ม

“ฮึก ฮื่ออ แด๊ดดี้ใจร้าย”

“รู้ครับ” ชายหนุ่มจอดรถที่ร้านอาหาร ก่อนจะเดินนำแทฮยองที่กำลังเช็ดน้ำตาพร้อมกับเดินตามหลังชายหนุ่มไป  จีมินจองโต๊ะตรงกลางร้าน เป็นเป้าสายตาผู้คน พร้อมกับสั่งอาหารเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยสักนิด

“แด๊ดดี้ พลีสส…” แทฮยองร้องขอ เขาไม่หิว เขาอยากโดนแด๊ดดี้กระแทกมากกว่า

“กินอะไรดี” ข้อนิ้วมือใหญ่กับแหวนเท่ๆเปิดอ่านเมนูกับท่าทางเมินเฉย แทฮยองมองซ้ายขวา เขาไม่ไหวแล้ว ในเมื่อคุณโฮสต์แกล้งเขาได้เขาก็แกล้งคุณโฮสต์ได้เหมือน ร่างบางเคลื่อนตัวลงใต้โต๊ะที่มีผ้าคลุมอยู่ ก่อนจะคลานไปตะปบกลางลำตัวของชายหนุ่มแล้วรูดซิปลง

“no … เด็กดี ไม่ใช่ตอนนี้” จีมินกระซิบ ก่อนจะเลื่อนมือลงมาตีมือแทฮยอง แต่เหมือนเด็กน้อยจะไม่กลัวเลยสักนิด ร่างบางคลึงเป้ากางเกงที่เริ่มพองคับแน่น ก่อนจะยิ้มอวดเขี้ยวขาว

คนในร้านมากมายไม่มีใครหันมาสนใจพวกเขา

“แทฮยอง.. ซี๊ดด” ชายหนุ่มซี๊ดปาก เมื่อเด็กดื้อกำลังกินของว่างระหว่างรออาหาร แทฮยองห่อปากแล้วผงกศีรษะขึ้นลงอย่างรัวเร็วจนน่ากลัวว่าศีรษะจะโขกโต๊ะเอาเสียก่อน ท่อนเอ็นอุ่นดีดตัวอยู่ในโพรงปากเด็กน้อย

“อึก อื้มม” ร่างบางห่อรัดตรงส่วนหัวหยักบานให้แน่นขึ้น ใบหน้าน่ารักแดงซ่านอากาศใต้โต๊ะร้อนจนแว่นตาเด็กน้อยขึ้นเป็นฝ้า

“ระวัง เดี๋ยวสำลัก ค่อยๆ” จีมินบอกเด็กน้อยที่จะแกล้งเขาแต่กลายเป็นตัวเองที่กำลังทรมานมากกว่าเดิม

“แอ่ก คึ่กกๆอึ่ก แด๊ดดี้หนูไม่หิวข้าว หนูอยากกินอย่างอื่น” แทฮยองเอาคางเกยหน้าขาชายหนุ่มเมื่อตัวเองสำลักน้ำกามเต็มปาก  คราบขาวเปื้อนแก้มกลมไปหมด และมันก็ดูน่ารักมากจนจีมินต้องเผยรอยยิ้มออกมา

“ กินข้าวก่อน เดี๋ยวจะเป็นลม” จีมินแตะแก้มเด็กน้อยพร้อมกับเช็ดหน้าให้ด้วยชายเสื้อของเขา ก่อนจะรูดซิบเก็บแกนกายเข้ากางเกง ในขณะที่แทฮยองมุดออกมาแล้วก้มหน้าก้มตา ไม่ยอมมองหน้าชายหนุ่ม เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองตักอะไรเข้าปากไปบ้าง รสชาติเป็นยังไงเขาไม่รู้ด้วยเพราะเสียวช่องท้องจนรับความรู้สึกอื่นไม่ได้

“ฮึก แด๊ดดี้ หนูจะไม่พูดถึงคนอื่นอีกแล้ว หนูรักแด๊ดดี้ ฮื่ออ” แทฮยองร้องไห้ ก่อนที่จีมินจะลุกขึ้นแล้ววางเงินบนโต๊ะแม้จะแตะอาหารไปแค่ไม่กี่คำ

“ร้องไห้ทำไม ขี้แยจังนะ” จีมินหยิกจมูกเด็กน้อยพร้อมกับลากออกจากร้าน แล้วดันเข้าไปในเบาะหลังรถ

“....” แทฮยองเบ้หน้า เขาเสียวจนกางเกงแฉะหมดแล้ว แต่คนใจร้ายก็ยังแกล้งอยู่ได้

“อื้มม~”  กลีบปากอิ่มแยกออกเมื่อถูกประกบจูบลงมา ชายหนุ่มถอนจูบออกแล้วเอี้ยวตัวไปสตาร์ทรถพร้อมกับเบี่ยงตัวกลับมาปลดกางเกงเด็กน้อยอย่างรวดเร็ว แทฮยองพลิกตัวท่าคลานเข่า เขาหมอบช่วงบนลงแล้วแอ่นสะโพกขึ้น

เพี้ยะ!!

“อื้อออ”

เพี้ยะ !!! เพี้ยะ!!

“อ๊าา แด๊ดดี้ พลีสสส~” แทฮยองอ้วนวอนเมื่อถูกฟาดจนสะโพกแดง  ชายหนุ่มกดศีรษะเด็กน้อยไว้ แล้วสอดนิ้วเข้าไปสำรวดช่องทางด้านหลังพร้อมกับดึงไข่สั่นที่ยังทำงานอยู่ออกมา

“อึ่ก อื้มม”

“หนูชื่ออะไรหื้ม?เด็กดี” ร่างหนาถามพร้อมกับขยับนิ้วไปมา

“ชื่อ...ชื่อแทฮยอง”

ชายหนุ่มปลดกระดุมพร้อมกับควักแกนกายออกมาเขย่ามันเล็กน้อย แล้วถูไปตรงร่องเนื้ออวบที่แอ่นสู้สายตาอยู่

“แล้วหนูเป็นของใคร ตอบแด๊ดดี้หน่อย” ท่อนเอ็นแข็งฟาดเนื้อเด้งๆสองสามครั้งพร้อมกับล็อกเอวเล็กไว้

“ของแด๊ดดี้ หนูเป็นของแด๊ดดี้ อ๊าาา” แทฮยองครางก้อง เมื่อชายหนุ่มกระแทกเข้ามาเต็มแรง ร่างบางเกาะกระจกพร้อมกับหายใจใส่จนขึ้นฝ้า ร่างบางโยกคลอนไปมาตามแรงกระแทก

“อึ่ก อ๊ะ  จุก หนูจุก” จีมินหัวเราะในลำคอ พร้อมกับลดแรงกระแทกลง ไม่งั้นเด็กดีของเขาต้องอ้วกออกมาแน่ๆ

“ใครหล่อ ใครดูดี หื้อ”

“ไม่มี แด๊ดดี้ของหนูหล่อที่สุด ดูดีที่สุด ฮื่ออ” บนแผ่นกระจกมีรอยนิ้วมือของเด็กน้อยรูดลงมาเป็นทางยาว แทฮยองเม้มปากแน่นเมื่อจังหวะกระทั้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะกระแทกเข้ามาเต็มแรงจนแทฮยองปลดปล่อยออกมา

“แฮ่ก แฮ่ก  อื้ออ” หายใจไม่ทันเต็มปอดก็ถูกจูบเสียก่อน จีมินทั้งจูบทั้งขบปากล่างเด็กน้อยจนได้กลิ่นคาวเลือด

“อย่าพูดถึงมันอีก เข้าใจไหม ลืมผู้ชายคนนั้นไปซะให้หมด” จีมินบีบแก้มแทฮยองที่กำลังพลิกตัวนอนหงายให้มองหน้าเขา

“ครับ อึ่ก” แทฮยองสะอึก ก่อนจะคลี่ยิ้มให้ชายหนุ่ม

“รู้ว่าไม่มั่นใจในตัวแด๊ดดี้  แต่คนอย่างแด๊ดดี้รักก็คือรัก มันไม่ใช่ความรู้สึกอื่น ถ้าจะคบไว้เพื่อระบายคนอื่นที่เคยเจอมาเก่งกว่าหนูเยอะ”

“ฮื่ออ เก่งกว่าก็ไปมีอะไรกับเขาเลยสิ” แทฮยองทุบแผ่นอกแกร่ง

“เก่งกว่าแต่ไม่ได้รักไง  เดี๋ยวแด๊ดดี้จะสอนให้หนูเก่งเองไม่ต้องกลัวหรอก”  แทฮยองได้แต่นอนหอบอย่างหมดสภาพกับบทเรียนบนรถครั้งนี้