ฟาเราไฮต์ที่ 07 minv

10000 ฟาเรนไฮต์

อาการลั้นลาเกินเหตุของเด็กเฉิ่มที่เกิดขึ้นในตอนเช้านี่คืออะไร มีใครสามารถหาคำตอบให้จีมินได้ไหม ทำไมเด็กนั้นถึงได้ส่ายก้นดุ๊กดิ๊กพร้อมกับผัดข้าวอยู่ในครัว ทั้งๆที่เขาเป็นห่วงแทบตายกลัวว่าจะไข้ขึ้น เมื่อคืนหลังจากโดนกินแล้วมาอ้อนขอจับกล้วยไปแล้วก็นอนครางหงิงๆยังกะลูกหมา แต่ทำไมตื่นเช้ามามันถึงได้สดใจเหมือนสาวน้อยในทุ่งดอกลาเวนเดอร์นัก

“คุณโฮสต์ ทานข้าวกัน” แทฮยองวางจานข้าวผัดที่ตัวเองตั้งใจบีบซอสมะเขือเทศเป็นกล้วยหอมจอมซนแล้วคลี่ยิ้มหวาน กายบางในชุดเสื้อของคุณโฮสต์ที่ตกอยู่ข้างเตียงแล้วตัวเองเนียนเอามาใส่เดินถอยก้นไปเปิดหาน้ำผลไม้ก่อนจะถูกเอวสอบเด้งใส่สะโพกอย่างมันเขี้ยว

“อื้อ ทะลึ่ง”

“ไหนมีไรให้แด๊ดดี้กินมั่ง” จีมินอารมณ์ดีจึงหยอกล้อเด็กเฉิ่มพร้อมกับขยำก้นกลมที่กำลังก้มตัวไปหาน้ำดื่มอยู่ พอคนตัวบางเงยหน้าขึ้นมาเขาก็ล็อกคอเข้ามาจูบก่อนจะแย่งขวดน้ำผลไม้ไปวางบนโต๊ะ

“หอมจัง น่ากินแต่เช้า” ลิ้นร้อนชื้นซุกซนไปทั่วโพรงปากอิ่ม มือสองข้างแหวกก้นนุ่มออกแล้วยกตัวร่างบางให้มาเกี่ยวเอวตัวเองไว้ก่อนจะพาไปนั่งบนเก้าอี้

“จะทำไรอ่ะแด๊ดดี้” แทฮยองมองปากหนาที่มีน้ำลายเลอะขอบปากอยู่ก่อนจะเคลื่อนหน้าเข้าไปจูบ

“ป้อนกล้วยลิง” จีมินหัวเราะในลำคอ พร้อมกับยกเอวเล็กขึ้นแล้วดึงปมผ้าเช็ดตัวของตัวเองออกพร้อมกับแหวกชั้นในตัวเล็กจิ๋วไปกองไว้ข้างๆแล้วดันแกนกายที่ตื่นตัวตั้งแต่เช้าเข้าไปในช่องทางอุ่น

“อ๊ะ อื้ออ”

“อย่าขยับนะ กินข้าวกันเร็ว” โฮสต์หนุ่มตักข้าวผัดมาเป่าก่อนจะป้อนใส่ปากคนที่นั่งขมิบอยู่บนตักเขา สลับกับกินข้าวด้วยท่าทางอารมณ์ดี ความจริงเขาก็แค่ยังกินไม่อิ่มตั้งแต่เมื่อคืน เขาอุตส่าห์ไม่ช่วยตัวเองทั้งๆที่แข็งเกร็งขึ้นลำเพราะถูกเด็กน้อยนอนนวดเล่นอยู่แบบนั้น ขนาดที่ว่าหลับไปแล้วจะเอามือออกยังขยับตัวร้องครางด้วยความไม่พอใจ เขาก็เลยให้จับแม้จะทรมานก็ตาม

“อ๊ะ อาาา อื้ออ แกล้งทำไม” แทฮยองเบะปากงอง้ำ เสียวจะตายอยู่แล้ว ขยับก็ล็อกเอวไว้ ทำไมคุณโฮสต์ใจร้ายแบบนี้

“กินข้าวก่อนสิ กล้วยมันต้องกินหลังกินข้าว ล้างคาวปาก” จีมินเอวหลังพิงเก้าอี้ดีๆก่อนจะจับเอวเล็กแล้วบังคับให้ขย่มลงบนหน้าขา แทฮยองอาจจะยังไม่รู้ว่าเขาเป็นคนเซ็กส์จัดมากแค่ไหน แต่เดี๋ยวคิดว่าคงจะได้รู้แล้วล่ะ จะจัดหนักให้ซ่าไม่ออกเลยคอยดูเถอะ

“อ๊าาา เสียว ฮื้อ ไม่เอา” แทฮยองโอบลำคอแกร่งเมื่อถูกยกเอวขึ้นและเอวสอบที่กระทั้นเต็มแรง ร่างบางมองแกนกายตัวเองเด้งไปเด้งมาแล้วหน้าร้อนวูบ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นโซนครัว มือสากม้วนเสื้อตัวยาวของเขาขึ้นมาแล้วยื่นให้กัดไว้ แทฮยองก็ทำตามโดยง่าย

“กินให้อิ่ม จะได้ไม่ร้องหิวไปกินของคนอื่น ถ้าจับได้ว่าไปมีอะไรกับผู้ชายที่มหาลัยล่ะก็ ...หึหึ”

“คุณโฮสต์จะทำอะไรฉัน” แทฮยองปล่อยชายผ้าและน้ำลายที่ไหลเชื่อมลงม

เพลี้ยะ!!

“อ๊าา คุณโฮสต์ อึ่ก”

“ทำมากกว่าที่คุณจินตนาการไว้” ชายหนุ่มยิ้มมุมปากพร้อมกับฟาดก้นกลมเต่งไปเรื่อยๆ ยิ่งฟาดก็ยิ่งขมิบเก่ง ทำเอาเขาเสียวแทบแตก

เพี้ยะ!!!

“อาา แด๊ดดี้ อึ้ก อื้ม” ปากหยักบดจูบและขยี้ซ้ำๆ แทฮยองที่ถูกเร้าอารมณ์กระตุกตัวปล่อยน้ำกามเหนียวๆออกมาจนเลอะหน้าท้องคุณโฮสต์ ก่อนจะฟุบหน้าลงบนไหล่หนาแล้วเด้งไปตามแรงกระแทก

“อาห์ ซี๊ดด”

เพี้ยะ!!

แรงฟาดจนก้นกลมกลึงแดงเป็นปื้นก่อนที่ชายหนุ่มจะกดกายไว้ให้รับน้ำกามเข้าไปลึกๆ แทฮยองหอบสะท้านอยู่บนตักแกร่ง พร้อมกับโดนอุ้มเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทั้งๆที่ไม่ได้เอาแกนกายออก จีมินบังคับให้ร่างบางกอดตัวเองไว้แล้วเขาก็ถูสบู่ให้

“เลิกเรียนกี่โมง”

“สี่โมงเย็น” แทฮยองแก้มแดงไปหมดเมื่อจู่ๆคุณโฮสต์ก็จับให้เขาคุกเข่าลงบนพื้น น้ำจากฝักบัวไหลผ่านร่างกายของพวกเขาทั้งสองคน

“คืนนี้ไปทำงานนะ เดี๋ยวกลับตีสาม อ้าปากเร็ว” จีมินยื่นนิ้วโป้งไปขยี้ปากอิ่ม พร้อมกับชักแกนกายตัวเองไปด้วย แทฮยองมองปลายหัวหยักบานแล้วกลืนน้ำก็อกผสมน้ำลายลงคอ  เซ็กส์มันดีมาก เขาชอบความรู้สึกตอนที่คุณโฮสต์กระแทกเข้ามาแล้วช่องทางของเขามันดูดเอาไว้อย่างตะกละตะกลาม

“อึก อาห์” มือหนาขยับอีกไม่กี่ครั้งน้ำเหนียวก็หยดลงมาบนแก้มเขา ร่างบางแลบลิ้นออกมารอง พร้อมกับใช้นิ้วลูบน้ำกามเข้าปาก สายตายั่วยวนแบบไม่ได้ตั้งใจถูกส่งไปมองจีมิน ก่อนที่ร่างหน้าจะโน้มหน้าลงมาจูบ

“กลับมาต้องมานอนห้องผม  สี่โมงต้องกลับคอนโดห้ามไปไหนกับใครเด็ดขาด” จีมินสั่ง เพราะเขากลัวจริงว่าเด็กนี่จะไปอยากลองมีเซ็กส์กับคนอื่น

“ไม่เอา จะไปกับพวกยัยเซรีน่ากับมาเชลไปคาเฟ่กัน”

“เจ้าของร้านผู้ชาย?”

“ผู้หญิง” แทฮยองเกาศีรษะเขาไม่รู้ว่าคุณโฮสต์เป็นอะไร

“งั้นไปได้ห้ามกลับดึก” ผ้าขนหนูผืนหนุ่มถูกเอามาเช็ดผมให้เขา จีมินซับน้ำออกจากตัวเองก่อนจะเดินแก้ผ้าไปหาเสื้อผ้าใส่และแทฮยองที่เดินตามก้นไปอ้อนขอจับตรงนั้นที่ยังคงแข็งตัวอยู่

“คุณโฮสต์…”

“พอแล้ว จะเข้าไปดูคลับ ไม่ได้ไปสองวันแล้ว วันนี้นัดลูกค้าด้วย” ร่างหนาแต่งตัวได้แค่ช่วงบนเพราะแทฮยองยังใช้นิ้วขยี้ปลายหัวหยักอยู่ไม่ปล่อย ท่าทางขี้อ้อนทำเอาชายหนุ่มใจอ่อนยวบ

“จะเอาไรหืม” จีมินมองหน้ามุ่ยแล้วยื่นมือไปยีผมชื่นเบาๆ

“อย่านอนกับคนอื่นนะ”

“ ……..” จีมินเงียบไป พร้อมกับถอนหายใจ

“ไปแต่งตัว ไปเรียนไปเรื่องของผู้ใหญ่น่าเด็กอย่ายุ่ง” แทฮยองทำหน้าเศร้า ก่อนจะหมุนตัวไปหาเสื้อผ้าของตัวเองแล้วแต่งตัวเงียบๆ เขาเดินกลับเข้าไปในห้องนอนแล้วหยิบแว่นตามาสวม เสื้อเชิ้ตเนื้อดีถูกจับยัดเข้าข้างในกางเกงจนเห็นเอวคอด ก่อนที่มันจะถูกดึงออกมาด้วยฝีมือคุณโฮสต์

“ใส่แบบนี้แหละ แล้วผมไม่ต้องหวีเลยมานี่” จีมินยีผมร่างบางจนฟูฟ่อง ทำให้ดูไม่น่ามองก่อนจะยิ้มพอใจ เขารู้ว่าเขาเป็นอะไร เขากำลังหวงเด็กนี่ และหวงมากด้วย

“คุณโฮสต์..”

“แบบนี้แหละ ห้ามถอดแว่น ถ้าจะเอามาเช็ดต้องเข้าไปถอดในห้องน้ำ ห้ามปลดกระดุมเสื้อติดไว้ทุกเม็ด” แทฮยองสะบัดหน้าหนี ตัวเองมาสั่งคนอื่น ทีเขาสั่งไม่ให้นอนกะคนอื่นยังไม่ทำให้เลย แฟนก็ไม่ใช่ทำไมเขาต้องฟังด้วย

“อืม” ร่างบางเดินคอตกออกจากห้อง  ส่วนจีมินได้แต่เดินหัวเราะตามก้นพร้อมกับติดกระดุมกางเกงไปด้วย น้ำหอมกลิ่นฟุ้งไปทั่วห้องร่างหนาเอามือดันแทฮยองออกไปไกลๆเพราะกลัวน้ำหอมจะไปติดตัวเด็กเฉิ่มเข้า คุณโฮสต์ผิวปากจ้องก้นกลมอย่างอารมณ์ดี จานข้าวที่กินเมื่อเช้าถูกคนตัวบางล้างทำความสะอาดและเขาที่กำลังสวมนาฬิกาก็เดินไปเด้งเอวใส่ก้นสองสามทีเพราะทนมันเขี้ยวไม่ไหว

“งอนเก่งจริงนะ หืออ” มือหนาล็อกคอร่างบางมาจูบแบบรุกเร้า ปากหยักทั้งขบแล้วดูดกลืนกลีบปากล่างก่อนจะชำแรกเรียวลิ้นเข้าไปภายในโพรงอุ่น แทฮยองวนมือล้างจานใบเดิมก่อนจะถือค้างไว้เมื่อลิ้นสากเกี่ยวเรียวลิ้นรัวเร็วขึ้นจนมือไม้อ่อนไปหมด

“อื้มม” แทฮยองเม้มปากเมื่อคุณโฮสต์ถอนจูบออก เขาไปเปลี่ยนไปจริงๆด้วย ตั้งแต่ได้เจอกับมาเชลอีกครั้งที่งานวันเกิดเซรีน่าเขาก็รุกแทฮยองมากขึ้นจนแทบจะทำอะไรไม่ถูกอยู่แล้ว

“เสร็จยัง จะไปส่ง”

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวนั่งรถโดยสารไป” แทฮยองเม้มปากเพราะรู้สึกเจ็บๆตึงๆ ก่อนจะเก็บจานไว้ที่พักจานแล้วเดินไปเช็ดมือพร้อมกับหยิบแฟ้มใส่ชีทเรียนมาถือไว้

“มาเถอะน่า อย่ามาเสียเวลาง้องอนกันเลย”จีมินคว้าแขนเรียวให้เดินตามพร้อมกับพาไปขึ้นรถมัสแตงคันโปรดของตัวเอง แทฮยองยังไม่พูดอะไรสักคำเอาแต่นั่งทำหน้าหงอย จนเขาสงสาร

“ไปทำงาน ไม่มีไรหรอก จะไปมีอะไรกับใครได้ล่ะเอาไปตั้งแต่เช้ามันไม่แข็งแล้ว” จีมินพูดออกมาในที่สุด ก่อนที่เขาจะลอบหัวเราะเมื่อคนตัวบางยิ้มพร้อมกับหันมาทำหน้าดี้ด้าใส่เขา

“จริงนะ” แทฮยองยิ้มร่า ก่อนจะโน้มตัวไปซบอกอุ่นตอนที่รถติดพอดี

“อืม ..” ร่างหนามัวแต่แต่มองไปที่ถนนเบื้องหน้าเขาไม่รู้เลยว่าลิงกินกล้วยยังไม่อิ่มกำลังซุกซนอยู่กับเป้ากางเกงเขา แทฮยองนั่งเขี่ยมันเล่นจนเขาแทบไม่มีสมาธิขับรถเลย

“พอ…”

“โกหก ไหนคุณโฮสต์บอกว่ามันไม่แข็งแล้วอ่ะ นี่อะไร” แทฮยองขยี้นิ้วผ่านกลางเกงยืนสีฟอก พร้อมกับยิ้มน้อยๆ

“ก็อย่าไปเขี่ยสิ เขี่ยมันก็แข็ง”

“เขี่ยเบาๆก็แข็งอ่ะ คิดอะไรอยู่เหรอคุณโฮสต์”

“คิดว่าจะขยี้เด็กบนรถนี่แหละ อย่าซนนักเอามือออก” จีมินตีมือเรียวจนแดงเป็นปื้นและเหมือนแทฮยองจะเจ็บถึงได้ชักมือกลับไปพร้อมกับเสมองออกไปด้านนอก

รถมาจอดที่หน้าตึกคณะของแทฮยองร่างบางกวาดแฟ้มของตัวเองมาถือแล้วทำหน้างอพร้อมกับจะลงจารถไปแต่จีมินคว้าแขนไว้เสียก่อน

“คุยกันก่อน”

“มีอะไรเหรอคุณโฮสต์” แทฮยองแกล้งทำหน้าใสซื่อ ก่อนที่ร่างหนาจะทนไม่ไหวประครองแก้มกลมมาจูบแล้วใช้นิ้วโป้งคลึงปากอิ่ม

“อะ เงินไว้กินหนมกับเพื่อน” ร่างบางมองเงินที่ถูกยื่นมาให้แล้วส่ายหน้า จริงอยู่ที่ในกลุ่มเขามีฐานะกลางๆสุด ที่บ้านทำฟาร์มและปลูกผัก แต่เขาก็ไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินอะไร อาจจะไม่มีของแพงๆใช้อย่างมาเชลหรือเซรีน่าก็ใช่ว่าเขาจะรู้สึกอิจฉาเสียหน่อย

“ไม่เอา นั่นเงินคุณโฮสต์นะ”

“ก็เงินคุณโฮสต์นี่แหละ แต่เอาให้เมียไปกินหนม” แทฮยองอ้าหวอ กับคำว่าเมียที่ออกมาจากปากคนตรงหน้าเต็มปากเต็มคำ

“แล้วก็เลิกคิดสักทีว่าอาชีพผมต้องขายตัวแลกเงินน่ะ ผมไม่ทำอาชีพนี้ผมก็มีเงินใช้ไม่ขาดมือหรอก ไปเรียนได้แล้ว แล้วก็นี่เงินเอาไว้ไปคาเฟ่กับเพื่อน ไปได้แค่คาเฟ่นะถ้าไปผับล่ะน่าดู” จีมินยัดเงินใส่มือร่างบางพร้อมจูบปากอิ่มอีกครั้ง แทฮยองลงรถไปด้วยความเด๋อด๋า ส่วนเขาก็ออกรถไปหมื่นฟาเรนไฮต์ด้วยความอารมณ์ดี คืนนี้ก็มีโชว์นิดหน่อย กับนัดลูกค้าไว้เพื่อยกเลิกงานทั้งหมด ไม่ใช่เพราะแทฮยอง

 แต่เขาเบื่อที่จะรับฟังเรื่องราวของคนอื่นแล้ว เขารู้สึกว่ามันหนักอึ้งอยู่ในใจมากเกินไป จนบางทีก็ได้ไปพบจิตแพทย์ เขาเครียดเพราะเก็บเรื่องราวของเหล่าลูกค้าที่มาระบายมาเล่าปัญหาชีวิตให้ฟัง แล้วเขาก็จะมีความต้องการทางเพศสูงขึ้นหากเขาเครียดจนเกินไป เมื่อก่อนหลังเลิกงานเขาจะหาผู้หญิงที่ถูกใจเพื่อไประบายความใคร่ เสร็จจากอีกคนก็ขับรถไปหาอีกคนซึ่งมันไม่ได้มีความสุขเลย พอมาเจอแทฮยองเลิกงานปุ้บเขาก็ตรงกลับคอนโดทันทีไม่รู้ทำไม

แทฮยองคลี่เงินที่คุณโฮสต์ให้มาแล้วยัดใส่กระเป๋ากางเกง ทีแรกก็รู้สึกไม่ดีแต่พอมาคิดว่าเหมือนป๋าเลี้ยงต้อยเขาก็เลยรู้สึกดีขึ้นมานิดนึง ยัยมาเชลนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ตรงที่เดิม และข้างๆกันเป็นเซรีน่าที่กำลังตั้งใจอ่านชีทที่มาเชลสรุปมาอยู่ เวลาไม่ตีกันสองคนนี้น่ารักจะตายไป

“มาสักที คุณจีมินมาส่งเหรอ” เซรีน่ายิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อเห็นปากแทฮยองบวมเปล่ง

“อืม …” แทฮยองยิ้มเขินก่อนจะมองหน้ามาเชล

“ทำไมไม่บอก ว่าเป็นแฟนเก่าพี่จีมิน” มาเชลหันมามองเขาก่อนจะเก็บโทรศัพท์แล้วเงียบไปหลายนาที

“ก็แกไม่เคยถาม..”

“ทำไมแกถึงได้ผลักฉันไปหาเขา แกไม่รู้สึกอะไรเหรอ” แทฮยองรักมาเชลมาก เราสองคนเป็นเพื่อนกันมานาน เขาก็กลัวว่ามันจะมีปัญหาถ้ามาเชลรู้ว่าเขาชอบคุณโฮสต์มากแค่ไหน

“ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่เคยลืมเขาแกจะถอยได้ไหมล่ะ”

“มาเชล แกพูดไรวะ แกก็รู้อ่ะว่าแทฮยองกับคุณจีมินเป็นแฟนกัน” เซรีน่ามองมาเชลอย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่มาเชลจะหัวเราะ

“มันไม่ได้เป็น มันหลอกแก ฉันกับมันก็แค่จ้างเขามาเท่านั้นแหละ ที่เขารับงานนี้ก็เพราะว่าฉันขอร้องเขา เห็นว่าแทฮยองมันอยากเสียซิงจนตัวสั่นฉันก็เลยบอกให้เขาช่วย” แทฮยองขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินคำพูดของมาเชล

“ที่ผ่านมาที่ฉันเล่าเรื่องเขาให้แกฟังแล้วแกดูตื่นเต้นยินดีนี่คืออะไรอ่ะ”

“ฉันแกล้งทำ” ร่างบางน้ำตาไหลหยดลงบนแก้ม ก่อนจะหันไปมองเซรีน่า

“นี่อะไรวะ แกมาหลอกฉันทำไมอ่ะแทฮยอง ผู้ชายคนอื่นมาหลอกฉัน มันยังไม่เจ็บเท่าคนที่ฉันเชื่อใจเลยว่ะ แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบคนโกหก” เซรีน่าเช็ดน้ำตาออกจากหน้าก่อนจะเดินกระแทกส้นเท้าหนีไปที่อื่น แทฮยองได้แต่ส่ายหน้าเพราะพูดไม่ออก

“จีมินเขายังไม่ลืมฉันหรอก ฉันกับเขาก็แค่พนันกัน ถ้าเกิดว่านายทำให้เขายอมมีอะไรกับคนเฉิ่มได้ เขาก็แพ้ฉัน เขาต้องเลิกเป็นโฮสต์ เพื่อฉัน…” มาเชลยื่นมือถือที่มีข้อความว่าจะขอยกเลิกงานมาให้แทฮยองดู ร่างบางเซไปหลายก้าวเพราะเสียศูนย์

“ขอบใจแกจริงๆ ฉันอยากให้เขาเลิกเป็นโฮสต์มานานแล้ว ต่อไปไม่ต้องไปทำงานบ้านให้เขาแล้วนะ เรื่องแฟนปลอมๆก็จบแล้ว แกกลับไปใช้ชีวิตของแกแบบเดิมได้ แกคงไม่ได้รู้สึกอะไรใช่ไหม  แกแค่อยากมีเซ็กส์แบบไม่ผูกมัดนี่” มาเชลแตะไหล่แทฮยองเบาๆ  ตอนนี้เหมือนโลกทั้งใบของเขาพังลงมาหมดเลย ไม่เคยคิดว่ามาเชลจะเอาเขาไปเป็นหมากในเกมส์แบบนี้ ความรู้สึกที่เขามอบให้คุณโฮสต์ไปล่ะ ใครจะเอามันกลับคืนมาให้เขา มอบทั้งตัวทั้งใจให้ไป ถึงจะแค่เวลาไม่กี่วันเขาก็รู้สึกเป็นนะ

“มาเชล…”

“ฉันไปเรียนก่อนนะ” แทฮยองมองตามร่างบางที่เดินผ่านเขาไปแบบไม่ใยดีแล้วเม้มปากแน่น  ก่อนจะรีบเช็ดน้ำตาออกแล้วเดินขึ้นอาคารเรียนไป ยังไงเขาก็มีหน้าที่มาเรียน ถึงมันจะไม่เข้าหัวเลยก็เถอะ เซรีน่าไปนั่งกับกลุ่มเพื่อนของมัน และมาเชลที่นั่งเด่นเป็นสง่าไม่สนใจใคร ส่วนแทฮยองผู้แสนเฉิ่มเชยคนนี้ก็เหมือนเดิม ไม่ว่าจะเฉิ่มหรือดูดี คนก็ไม่จริงใจกับเขาอยู่ดี 

เลิกเรียนสี่โมง แทฮยองถือเงินเดินเข้าร้านตัดผม  ผมรุงรังของเขาถูกตัดออก จนดูดี ร่างบางไม่ได้ไปคาเฟ่กับเซรีน่าเพราะไม่มีคนชวน เขาก็เลยกลับหอเดิมไปรื้นเสื้อผ้าที่เขาเคยใส่สมัยปีหนึ่งออกมา ส่วนมากเป็นกางเกงขาเดฟรัดต้นขากับเสื้อพอดีตัว เจาเอามันออกมาใส่ และไปซื้อคอนแท็กเลนส์ตรงร้านแว่นไม่ไกลจากหอ แทฮยองไม่รู้ว่าจะไปไหน เขาเสียใจ แต่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนแบบนี้ และเขาจะรอถามคุณโฮสต์ดูอีกที ถ้าเป็นอย่างที่มาเชลว่าเขาก็จะขนของออกมาจากห้องคุณโฮสต์   เสียใจมันก็เสียแหละแต่คนเรามันก็ต้องยอมรับความจริง

 ร่างบางไปนั่งเล่นที่คาเฟ่ใกล้ๆมหาลัยคนเดียวและทานเค้กกับเบอรี่ปั่น เขาส่องเฟซบุ๊คเห็นยัยพวกนั้นไปคาเฟ่ร้านดังพร้อมกับอัพรูปรัวๆเกือบสิบรูป เมื่อก่อนก็จะมีเขานั่งอยู่ตรงมุมๆของรูป ดูเฉิ่มเชยและเป็นผู้ชายคนเดียวในกลุ่มแต่ตอนนี้ไม่มีเขาพวกเธอก็คงจะมีความสุขดี

เที่ยงคืนครึ่ง แทฮยองกลับคอนโดคุณโฮสต์มาพอดี เขาเห็นร่างหนานั่งไข่วห้างอยู่บนโซฟาพร้อมกับดูดบุหรี่มองมาที่เขาด้วยความไม่พอใจ

“มานั่งนี่” ขาแน่นๆของจีมินแยกออกพร้อมกับตบหน้าขาให้ร่างบางมานั่ง

“ไปไหนมา”

“ไปคาเฟ่” แทฮยองนั่งเกร็งตัวอยู่บนตักแกร่ง ก่อนที่จะถูกล็อกคอไปจูบและควันถูกพ่นเข้ามาในปากจนสำลัก

“แล้วใครให้แต่งตัวแบบนี้ ใส่กางเกงรัดๆแบบนี้ ตัดผม ถอนแว่น ใครให้ทำ ลุกขึ้น” จีมินโกรธมาก เขาอุตส่าห์กลับบ้านตั้งแต่ห้าทุ้มเพื่อจะพาแทฮยองฮยองไปหาอะไรกิน แต่กลับมาไม่เห็นแม้แต่เงา

มือสากปลดกระดุมกางเกงร่างบางออกพร้อมกับดึงกางเกงกับชั้นในลงไปกองไว้ตรงเข่า แล้วชี้ให้ร่างบางนอนคว่ำลงมาบนตัก

เพี้ยะ!!!

“อ๊า เจ็บ” ก้นกลมแดงเป็นรอยก่อนที่จีมินจะหัวเราะแล้วฟาดลงไปอีก

เพี๊ยะ!!

“ กลับดึก”

เพี้ยะ!!!

“แต่งตัวไม่เข้าท่า”

เพี้ยะ เพี้ยะ

“เด็กดื้อต้องถูกตี” แทฮยองเจ็บจนน้ำตาไหล เมื่อถูกฟาดหลายครั้ง ก่อนที่มือหนาจะแหวกก้นเขาออกแล้วเอาไข่สั่นค่อยๆดันเข้าไป

“ถ้าดื้อก็ต้องโดนแบบนี้”

“อ๊า อ๊ะ  ไม่เอา ฮึก”

“ลุกขึ้นมาอธิบายเร็วๆ ทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้ ทำไมถึงกลับดึก” จีมินดับบุหรี่แล้วประครองก้นแดงๆจากน้ำมือของเขาให้นั่งคาบตัก

“ฮึก อื้ออ” ไข่สั่นถูกดันเข้าไปลึกขึ้นจนแทฮยองดิ้นพล่าน

“อธิบายเร็วๆครับ”

“ก็   ก็มาเชลบอกว่าคุณโฮสต์กับมาเชลพนันกัน ถ้าคุณโฮสต์นอนกับฉันคุณโฮสต์จะเลิกเป็นโฮสต์ แล้วพวกคุณก็ยังรักกันอยู่”

“หึ ก็เลยแต่งตัวแบบนี้มาประชดเหรอ” ไข่สั่นถูกปรับระดับแรงขึ้นพร้อมกับความลึกที่ถูกดันเข้าไป

“มะ ไมใช่”

“ฟังนะ ผมจะเลิกเป็นโฮสต์นั่นเพราะตัวผมเองไม่เกี่ยวกับมาเชล เพื่อนของคุณเขายังรักผมอยู่ เขาก็ชอบจ้างให้คนมาปั่นหัวผมแต่มันไม่สำเร็จ มีคุณนี่แหละที่ทำผมกลืนน้ำลายตัวเองเรื่องที่จะไม่นอนกับคนซิง ไม่กินเด็กเฉิ่ม  ผมพึ่งรู้ว่าลูกค้าคนสุดท้ายที่ต้องยกเลิกสัญญาคือมาเชล” จีมินเงียบไปก่อนจะเอนตัวลงพิงเบาะบุหนังแล้วมองตากลมโตอย่างเรียบนิ่งทั้งๆที่แทฮยองกำลังทรมาน

“ดื้อเองทำเอง”

ค้างเลย 55555 เร่งก็จะหอบสังขาลอันอ่อนแรงมามาปั่นต่อ