ฟาเรนไฮต์ที่ 10 minv

แทฮยองนั่งพิมพ์งานอยู่ตรงกลางห้องนั่งเล่น นิ้วเรียวพิมพ์ข้อมูลตามที่หามาในหนังสือก่อนจะเหลือบมองคุณโฮสต์ที่แต่งตัวหล่อเตรียมไปทำงานที่คลับหมื่นฟาเรนไฮต์ ความจริงเขาก็อยากจะถามว่าไหนบอกไม่เป็นโฮสต์แล้วทำไมยังต้องไปอีกแต่เขาก็ไม่กล้าวุ่นวายมากเกินไป คนเราก็ต้องมีพื้นที่ส่วนตัวบ้าง

“ไปทำงานนะ เดี๋ยวรีบกลับ” จีมินเดินมานั่งซ้อนหลังเด็กน้อยที่นั่งอยู่บนพื้น- ตั้งแต่ไปรับกลับมาจากมหาลัยก็เอาแต่ทำงานเขาก็เลยไม่ได้ก่อกวนอย่างทุกวัน

“คุณโฮสต์ …” แทฮยองเอนตัวลงพิงแผ่นอกแกร่ง พร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปรับจูบอุ่นๆจากคุณโฮสต์

“ตั้งใจทำงานนะเด็กดี” ผ่ามืออุ่นร้อนเชยคางเขาขึ้นแล้วทาบจูบลงมาอีกครั้ง มันอ้อยอิ่งและเราก็ต่างโหยหาอะไรบางอย่างในตัวกันและกัน เพียงแต่เราทำเป็นเพิกเฉยและไม่พูดออกมา

“คุณโฮสต์....ไหนบอกว่าเลิกเป็นโฮสต์แล้วไง” แทฮยองทำหน้างอ กลิ่นน้ำหอมคุณโฮสต์เซ็กซี่ขนาดนี้สาวที่ไหนจะอดใจไหวกันเล่าขนาดแทฮยองที่นอนดมกลิ่นเหงื่อผสมน้ำหอมของร่างหนาทั้งวันยังรู้สึกวูบโหวงในท้องน้อยเลย

“ไปดูความเรียบร้อยไง อย่างอแงน่า เดี๋ยวแด๊ดดี้จะตีหนูแรงๆเลยถ้าหนูเป็นเด็กดื้อ” เสียงทุ้มขึ้นจมูกที่ชวนปั่นป่วนกระซิบที่ข้างหู แทฮยองจิกปลายเท้าเมื่ออุ้งมืออุ่นแตะลงที่แผ่นหลังเบาๆ

“คุณโฮสต์พูดเหมือนเป็นเจ้าของคลับงั้นแหละ” แทฮยองพูดออกไปตอนที่ร่างหนากำลังจะเปิดประตู จีมินเดินกลับมาแล้วงับกลีบปากล่างเขาเบาๆพร้อมกับแตะสีข้างเร้าอารมณ์เขา ลิ้นชิ้นเกี่ยวพันกันไปมาจนได้ยินเสียงน่าอาย กายบางเอนลงบนพื้นเพราะมือสากที่เคลื่อนเข้ามาใต้ชายเสื้อ แทฮยองนับได้ไม่ถึงสามวิด้วยซ้ำเสื้อก็หลุดออกจากตัวเขาอย่างง่ายดาย

“พอแล้ว ไหนคุณโฮสต์บอกจะไปทำงาน” แทฮยองเอียงคอ ให้ร่างหนาได้ซุกไซร้ ก่อนจะเบ้หน้ายามเมื่อฟันคมงับลงมาเต็มแรงและความอุ่นชื้นที่เลียซ้ำลงมา

“ผัวเป็นเจ้าของคลับยังไม่รู้เลย ผัวตัวเองรวยขนาดเป็นเจ้าของห้างก็ยังไม่รู้เลย อย่างนี้ต้องลงโทษ” แทฮยองอ้าปากพะงาบๆ จ้องมองหน้าคุณโฮสต์ด้วยความสติหลุด

“กลับมาเจอดีแน่” จีมินขู่ทิ้งท้ายไว้แล้วเดินออกไปด้วยท่าทางอารมณ์ดี ก่อนที่แทฮยองจะรัวแป้นพิมพ์หาชื่อคุณโฮสต์ในอินเตอร์เน็ต และข้อมูลที่ขึ้นมาทำเอาเขาตาค้าง พัคจีมิน ชื่อกลางเจ. เขาเป็นเศรษฐีหนุ่มแต่มีงานอดิเรกเป็นโฮสต์…. ฟันคมงับกลีบปากล่างตัวเองอย่างเขินอาย เมื่อเจอรูปเซ็ตชุดว่ายน้ำคุณโฮสต์แบบชั้นในตัวเดียว

“อุ๊บ” มือเรียวยกขึ้นมาปิดจมูกเมื่อมโนว่าตัวเองกำลังเลือดกำเดาไหล ระหว่างนั้นก็กดเซฟพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอหลายอึกกับความเซ็กซี่ขยี้ต่อมเสียวของผู้ชายคนนั้น

แทฮยองคว้ามือไปหยิบโทรศัพท์มือถืออย่างรวดเร็วเมื่อเปิดไปเจอชื่อของมาเชลเป็นคู่หมั้นของคุณโฮสต์ เขาไม่เคยรู้ว่าก่อนเลยว่าบ้านมาเชลรวยถึงขนาดเป็นเจ้าของสายการบิน  และเขาก็ไม่รู้มาก่อนว่าพวกเขาเป็นคู่หมั้นกัน นี่ตัวเขากำลังเข้ามาทำลายความสัมพันธ์ของใครหรือเปล่า แทฮยองไม่รู้เลยจริงๆ

“เซน… แก..ฉันเปิดเจอในอินเตอร์เน็ตว่ะ มาเชลมันเป็นคู่หมั้นของคุณโฮสต์…” ร่างบางยกมือขึ้นมากัดเล็บ

(จริงอ่ะ ทำไมฉันไม่เคยรู้วะ เดี๋ยวนะ ยองจีแกพิมพ์หาชื่อยัยมาเชลในอินเตอร์เน็ตหน่อยซิเร็วๆ) แทฮยองเม้มปากเมื่อเลื่อนอ่านข่าวแล้วเขาเขียนว่าสองคนนั้นเหมาะสมกันแค่ไหน อีกทั้งยังมีรูปมือมาเชลสวมแหวน แต่ของคุณโฮสต์แทฮยองไม่เคยสังเกตเพราะคุณโฮสต์ชอบสวมแหวนหลายนิ้ว อาจจะเป็นหนึ่งในนิ้วพวกนั้นที่เขาใส่ก็ได้

(จริงด้วยว่ะ หมั้นกันตั้งแต่ยัยมาเชลขึ้นม.ปลาย สมัยมันยังเป็นยัยแว่นเฉิ่มๆอยู่เลย) ความรู้สึกหลากหลายพุ่งเข้ามาในใจ แทฮยองจ้องรูปคุณโฮสต์แล้วนิ่งค้างไปไม่ได้ฟังเซรีน่าที่กำลังอ่านเรื่องราวของคนสองคนให้ฟัง

“ฮึก ฉันกำลังทำร้ายมาเชลมันหรือเปล่าวะ” มือเรียวยกขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากหน้า

(ใจเย็นดิวะเขามันอาจจะเป็นแค่ข่าวก็ได้นะเว้ย คนเขียนข่าวมั่วๆมีเยอะแยะ) เซรีน่าก็เริ่มใจเสียเหมือนกันเพราะมาเชลหายไปเลยตั้งแต่วันนั้น ไม่มาเดินเชิดหน้าทำตัวหยิ่งยโสให้พวกเธอเห็น

“อืม ฉันจะรอถามคุณโฮสต์ก่อน” แทฮยองตัดสายทิ้งพร้อมกับลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนอนมานั่งทำงานอยู่ที่เดิม แม้ว่าในใจจะกังวลไปต่างๆนานาและเอาแต่มองเวลากับประตูห้องเพื่อหวังว่าคุณโฮสต์จะกลับ แต่เวลาล่วงเลยไปจนเช้ามืดคุณโฮสต์ก็ยังไม่มาสักที แทฮยองไม่มีเบอร์คุณโฮสต์และไม่รู้จะมีสิทธิ์โทรตามไหม เพราะเราก็ยังไม่ได้ตกลงอะไรกัน ถึงคุณโฮสต์จะทำเหมือนเขาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต แต่เขาก็ไม่เคยพูดว่ารักแทฮยองหรือชอบแทฮยองเลย เพราะงั้นสิ่งที่เขาต้องทำคือดึงตัวเองไว้ ยั้งใจไว้เผื่อเจ็บ

แกร่ก!! เสียงประตูห้องเปิดออก คุณโฮสต์ถอดรองเท้าก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเขาแล้วขมวดคิ้ว ในวงแขนแกร่งมีร่างมาเชลยืนซบแผ่นอกอยู่ คุณโฮสต์ประคองมาเชลที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยมาวางลงบนโซฟาพร้อมกับถอดรองเท้าส้นสูงให้ แทฮยองก็เลยเดินไปเอาผ้ากับกะละมังรองน้ำมาเตรียมเช็ดตัวให้มาเชล

“ไม่ต้อง ไปนอนไป” มือหนาดึงมือแทฮยองออก ก่อนที่เด็กน้อยจะเดินก้มหน้าแล้วหยิบมือถือติดมือมาด้วย ร่างบางนอนลงบนเตียงดึงผ้าห่มมาคลุมถึงอก แล้วโทรหาเซรีน่าอีกครั้ง แม้ในใจจะคิดว่ามันคงไม่ตื่นมารับโทรศัพท์ก็ตาม

(ฮัลโหล...แทฮยองแกมีไร) แทฮยองปิดปากกลั้นสะอื้น เพราะกลัวคุณโฮสต์จะได้ยิน

“มารับหน่อยสิ คุณโฮสต์กวนทำงานไม่เสร็จเลย อยากกลับไปทำที่หอ”

(โอเค เดี๋ยวไป) เซรีน่ามีรถ มันคงจะมากับยองจีรูมเมทของมัน แทฮยองเหลือบมองประตูห้องก่อนจะเช็ดน้ำตาออกจากหน้า คุณโฮสต์เดินมาพร้อมกับถอดเสื้อออก และนั่งลงข้างเตียงโถมตัวลงมาฟัดจูบเขา

“อื้อ..” ร่างบางเอียงหน้าหลบเมื่อปากหยักจะจูบ

“ทำไมยังไม่นอน หื้ม? รอแด๊ดดี้เหรอ” จีมินยื่นมือมาเกลี่ยคราบน้ำตาออกจากแก้มกลม ท่าทางหงอยๆของเด็กน้อยทำให้เขาหัวใจพองโต แทฮยองคงจะหึงและหวงที่เขาพามาเชลมาด้วย ที่จริงแล้วเขาไม่ได้อยากพาเธอมาหรอก แต่บังเอิญไปเจอเธอเมาอยู่หน้าคลับของเขาและกำลังโดนผู้ชายอีกสามคนลวนลามอยู่ จะเรียกว่าลวนลามก็ไม่เชิงเพราะมาเชลไม่ได้ขัดขืนเธอเต็มใจเพียงแค่เธอเมาหนักเขาเกรงว่าพวกนั้นจะพาเธอไปรุมกินโต๊ะ เขาก็เลยพาเธอกลับมาด้วย

“....” แทฮยองกำมือถือไว้ แล้วเม้มปากไม่ให้ถูกจูบก่อนที่จีมินจะปีนขึ้นเตียงแล้วนอนซ้อนหลังเด็กน้อยในตำแหน่งที่สูงกว่าพร้อมกับสางผมนุ่มเล่นเบาๆ

“หนูโกรธอะไร ถ้าไม่พูดพี่ก็ไม่รู้นะ”

จีมินก้มลงมาจูบศีรษะจนแทฮยองได้กลิ่นเหล้าเหม็นหึ่งผสมกับน้ำหอมและกลิ่นบุหรี่ที่ชวนใจสั่น ผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเขามีความแมนและความแด๊ดดี้ที่แทฮยองเคยฝันถึง เขาหล่อเหลือร้าย และเขาก็ฮอตจนชวนร้อนรุ่มไปทั้งตัว ปฏิเสธไม่ได้ว่าแทฮยองกำลังตกหลุมพรางของเขา คุณโฮสต์แค่วางกับดักชิ้นเล็กๆไม่เพียงพอให้เขาต้องเสี่ยงด้วยซ้ำ แต่เขาก็ยื่นมือออกไปคว้าหมับเข้าที่จุดกึ่งกลางลำตัวของชายหนุ่มแล้วฝังหน้าลงกับผิวกายร้อนๆของเขา

“หวงแด๊ดดี้เหรอ” เสียงเหมือนมายากลที่สะกดให้เขาตอบว่าใช่อย่างเดียวเอ่ยกระเส่าที่ข้างหู ขนาดเปิดแอร์เอาไว้ก็ยังร้อนจนแทบละลาย

“อือ” แทฮยองกระซิบเสียงอู้อี้ จมูกสูดดมกลิ่นกายที่ชวนให้นึกถึงเรื่องราคะ แทฮยองนึกไปถึงบาปเจ็ดประการ และผู้ชายคนนี้คงเป็นตัวแทนของราคะ เพราะไม่ว่าจะสัมผัสผิวกายกันยามใดเขาก็มักจะทำให้เราวูบวาบได้โดยไม่ต้องออกแรง

“มาเชลเมา ก็เลยพามาด้วย เพื่อนกันนี่ไม่ห่วงกันเหรอ ที่ไล่มาเมื่อกี้ก็แค่สงสารตาหนูทั้งแดงทั้งล้า หนูต้องนอน เพราะแด๊ดดี้ต้องกลับมาหาหนูอยู่แล้ว รู้ไหม? ยังมีอีกหลายอย่างที่แด๊ดดี้ต้องสอนหนู” แทฮยองอยากถามว่าสอนเรื่องอะไรแต่พอมืออุ่นสอดเข้าไปในกางเกงผ้าชุดนอนขายาวของเขาแล้วขยำก้อนเนื้อนุ่มเขาก็เข้าใจได้ทันที…

“อยู่กับแด๊ดดี้กางเกงมันน่าเกะกะมากเลยรู้ไหมหือ... เด็กดี…” เสียงพูดดังทุ้มอยู่ในลำคอ แทฮยองเบียดตัวเข้าหาร่างหนาให้แนบชิดขึ้นพร้อมกับมองหน้าคุณโฮสต์ร้องหาความปราณี

“ไม่ได้สอนให้คิดไปเองก็ห้ามคิดเข้าใจไหม ในโทรศัพท์หนูมีอะไรขอแด๊ดดี้ดูได้ไหม” แทฮยองส่งมือถือให้ชายหนุ่มดูอย่างง่ายดาย และขนที่ลุกกราวเกรียวไปทั้งร่างเมื่อร่างหนาใช้นิ้วแหวกก้นเขาออกพร้อมกับขยี้ช่องทางเบาๆ

“เซรีน่ารออยู่ข้างล่างงั้นเหรอ ดีเลย บอกให้เขาขึ้นมาแล้วเอามาเชลไปด้วย ส่วนหนู ….” จีมินหยุดพูดแล้วฟาดก้นกลมเต็มแรง

เพี้ยะ!!

“อ๊าา แด๊ดดี้~”

“แด๊ดดี้หิว หาอะไรให้ทานหน่อยสิ แด๊ดดี้อยากเห็นหนูทำกับข้าวแล้วใส่แค่ผ้ากันเปื้อนผืนเดียว..”

หลังจากเซรีน่ามาพามาเชลออกไป มันมองหน้าเขาและมีคำถามมากมาย แต่คุณโฮสต์ปิดประตูไม่ให้เราได้คุยกัน-อีกทั้งยังสั่งให้เขาถอดชุดนอนออกจนเนื้อตัวล่อนจ้อน แทฮยองสวมผ้ากันเปื้อนและสายตาแพรวพราวที่มองเขาอยู่ในครัว คุณโฮสต์แตะนิ้วลงตามกระดูกสันหลังเขาแล้วผูกสายผ้ากันเปื้อนให้ มืออุ่นเลื่อนมาจับก้นกลมเต่งพร้อมกับหายใจรดรินอยู่ที่ลาดไหล่

“ทำอะไรให้แด๊ดดี้กินล่ะ” สะโพกสอบภายใต้กางเกงยีนส์กระทบก้อนเนื้อนุ่มระหว่างที่ยืนมองเด็กน้อยหั่นไส้กรอกชิ้นใหญ่เตรียมใส่ข้าวผัด ชายหนุ่มคว้ามือเรียวเอาไว้ แล้วบดสะโพกขยี้เนื้อหนันที่นูนโค้งออกมาพร้อมกับจับมือพาหั่นไส้กรอกทีละชิ้น

“อื้ออ เดี๋ยวมีดบาด” แทฮยองเม้มปากเมื่อการกระทำของคุณโฮสต์มันไม่เหมือนคนที่หิวข้าวเลยสักนิดเหมือนเขาหิวอย่างอื่นมากกว่า

“ไส้กรอกอันนี้เนื้อแน่นดีเนอะ” ชายหนุ่มหยิบไส้กรอกชิ้นใหญ่ที่ยังไม่ถูกหั่นขึ้นมา เสียงหัวเราะร้ายๆลอดออกมาจากลำคอ และแทฮยองที่ถูกยัดไส้กรอกใส่มือ

“ อ๊ะ แด๊ดดี้”ร่างบางตกใจที่ถูกยกขึ้นมานั่งบนเคาน์เตอร์อย่างง่ายดาย ขาเรียวอ้ากว้างเพราะมือหนาจับมันถ่างออก

“กินไส้กรอกให้ดูหน่อยเร็วเด็กดี” แทฮยองยกไส้กรอกเข้าปากอมจนชุ่มน้ำลายแต่ชายหนุ่มส่ายหน้า..

“กินมัน… ด้วยตรงนี้ครับ” เด็กน้อยขบฟันลงบนกลีบปากล่าง พยายามส่งสายตาเว้าวอนแต่ชายหนุ่มไม่ปราณีนอกจากแหวกรอยหยักบุ๋มด้วยนิ้วของเขาแล้วดุนดันไส้กรอกเนื้อแน่นเข้าไป มือเรียวถูกบังคับให้ขยับเข้า- ขยับออก และสะโพกมนที่ส่ายรับเป็นจังหวะ แทฮยองหมุนไส้กรอกพร้อมกับจ้องมองไปที่ชายหนุ่มอย่างยั่วยวน  จีมินหัวเราะน้อยๆก่อนจะผิวปากเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบนมมาเทใส่แก้วแล้วยกขึ้นดื่ม คิ้วหนาเลิกขึ้นหนึ่งข้างปากหยักเปื้อนคราบน้ำนมสีขาว แทฮยองกำลังจะตายเขาพึ่งเคยเจอผู้ชายที่ดื่มนมได้เซ็กซี่ที่สุดตั้งแต่เกิดมา

“ดื่มนมเป็นเพื่อนแด๊ดดี้หน่อย” แทฮยองทำหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเสียวก่อนจะถูกแก้วนมจ่อมาที่ปาก เขาพยายามดื่มมันแต่ชายหนุ่มเทราดมาบนตัว พร้อมกับปากหยักที่ระเรงอยู่บนยอดอกอิ่ม มืออุ่นจับมือแทฮยองบังคับให้ขยับเร็วขึ้น

“อึ่ก อ๊ะ อื้มมม แด๊ดดี้” ปลายเท้าเรียวจิกเกร็ง แทฮยองแลบลิ้นออกมาร้องขอจูบ ชายหนุ่มใจดีเกี่ยวเรียวลิ้นเล็ก ก่อนจะขยับไส้กรอกอีกไม่กี่ครั้ง น้ำกามก็พวยพุ่งออกมา จีมินป้ายมันไปที่ปากอิ่มแล้วสอดนิ้วให้เด็กน้อยความสะอาดให้ แทฮยองก็ดูดอมอย่างว่าง่าย

“แฮ่กๆ แด๊ดดี้ อื้มม” จีมินจุมพิตที่หน้าผากมนแล้วเลื่อนลงมาทาบจูบลงไปบนปากนุ่มหยุ่น ฟันคมงับกลีบปากล่าง ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนเรียวลิ้นเล็กไปมาพร้อมกับหมุนไส้กรอกจนแทฮยองกระตุกกายติดกันแล้วปลดปล่อยออกมาทั้งหมด

“หึหึ เด็กทะลึ่ง แด๊ดดี้ไม่อยู่หนูก็แอบเอาแครอทยัดใส่ในนี้ เอ..หรือไส้กรอกแบบวันนี้ดีล่ะ หรือว่าขวดโรลออน ไหนพูดซิว่าหนูอยากได้ดิลโด้อันใหญ่ๆแด๊ดดี้จะซื้อให้” จีมินขยี้ปากอิ่มของคนที่ทำหน้ากระสันอยากอยู่บนเคาน์เตอร์ครัว

“ไม่เคย หนูไม่เคยทำ หนู…”

“ชู่ว์... แล้วแครอทหัวนี้ในถังขยะล่ะ” แทฮยองเบิกตากว้าง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองด้านบนเขาเห็นกล้องวงจรปิดติดอยู่ และใบหน้าหล่อร้ายที่จูบลงมาบนปากเขา

เมื่อวานก่อนเขากลับมาจากมหาลัยเพราะแด๊ดดี้ไม่อยู่ก็เลยทำกับข้าวไว้รอ แล้วเขาก็ใช้หัวแครอทช่วยตัวเองเขาคิดว่าไม่มีใครรู้แต่…

“พูดเร็ว ว่าอยากได้ดิลโด้อันใหญ่ๆ ตอนแด๊ดดี้ไปทำงานหนูจะใส่มันไว้ในนี้รอแด๊ดดี้มาถอดให้” แทฮยองขนลุกซู่ไปหมดเมื่อสายตาวิบวับมองมา

“หนู...อยากได้ดิลโด้อันใหญ่ๆ แด๊ดดี้ อ๊าา” ไส้กรอกถูกเพิ่มเข้ามาอีกชิ้น และอีกชิ้นเป็นสามชิ้น แทฮยองมองช่องทางตัวเองเต้นตุบๆและมือหนาที่กระชากมันออกทั้งสามอันพร้อมกัน

“อ๊าาา...อะ..อาา” เด็กน้อยหุบขาเข้าและถูกอุ้มลงจากเคาน์เตอร์ด้วยความอ่อนปวกเปียก

“เด็กดื้อ”

“ไม่ดื้อ..หนูไม่ดื้อแล้ว”

“หึๆ เด็กดี…” แทฮยองเกลียดเสียงหัวเราะขึ้นจมูกของคุณโฮสต์มากที่สุด เขาเป็นผู้ชายที่แทฮยองต้านทานไม่ได้เลย

เขาร้ายกาจ…..  เขามากล้นไปด้วยเสน่ห์แบบชายหนุ่ม

 และ......

เขา…. ใหญ่

“อ๊าา แด๊ดดี้ จุก ฮื่อๆ อ๊ะ” เด็กน้อยได้แต่ร้องเสียงหลงเมื่อเอวสอบบดขยี้ลงมาอย่างใจร้าย และคนที่ได้กินไส้กรอกจนอิ่มก็มีแต่แทฮยองคนเดียว.